10 चाँदि भन्दा ङए अर्ति थेद्, छ्याँबै मारा भन्दा ङए ज्ञान म्हैद्,
मारा मुइ भन्दा, बेल्ले छ्याँबै मारा भनदै या, क्हिए ताँमैंन् ङइ खोम्,
लुडिसि पखबै सै न्होर योंबै म्हि सैं तोंब् धोंले क्हिजी फैबै बाछए ताँर ङ सैं तोंम्।
मारा नेरो चाँदिए हजार टुक्र भन्दै या क्हिए सुँउँइँले त्होंबै ठिम ङए ल्हागिर बेल्ले छ्याँब मुँ।
ठिक के लबै म्हिइ निखुर चाँदि धों तबै छ्याँबै ताँमैं पोंम्, दिलेया दुष्ट म्हिए सैंर बिस्याँ केर आफेब् आछ्याँबै ताँमैं तम्।
मारा योंब् भन्दा बुद्धि योंब छ्याँब् ग, धै चाँदि भन्दा ज्ञान बुद्धिलाइ त्हाँन्।
मारा, चाँदिमैं ल्हें मुइ फेबै सै मुँन बिलेया, च भन्दा थेब ज्ञान बुद्धिए ताँ पोंबै म्हि ग।
क्ह्रोंसेंन्बै ताँ किंनु, धै च आचुँन्; सिरसुबास मुँब नेरो ताँ क्होबै म्हि तदु।
ङ ङाँइले योंबै बुद्धि छ्याँबै मारा भन्दा या छ्याँब, नेरो चाँदि भन्दा सब मुँ।
झाइले पत्रुसइ चने बिइ, “ङने मारा चाँदि आरे, दिलेया ङने तो मुँ चन् ङइ क्हिलाइ पिंस्यो। नासरतर्बै येशू ख्रीष्टए मिंर रेसि प्रह्याद्।”
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।