21 वाँ-वाँसि च म्हिलाइ चइ भुत्तुक्कन लवाइ, धै लिरिक्ले पोंसि चलाइ फसेवाइ।
ताँनइ ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंने स्योर तेसि पोंम्, चमैं फिब्लो पार्दिसि स्योर ताँमैं पोंम्।
तलेबिस्याँ फ्रें क्ल्योंप्रबै च्हमिरिए सुँउँइँले खुदु चैम्, चइ पोंबै ताँमैं छ्युगु भन्दा प्लेब तम्,
आछ्याँबै के लप्रबै च्हमिरि नेरो छ्याँ-छ्याँबै ताँ पोंसि फसेल् म्हैबै च्हमिरिउँइँले चइ जोगेब्मुँ।
धै सैबर बोबै क्ल्या धोंले, धै तिंर मेइ आम्लोन् समा फो सैं तोंदै उफर्दिमा ङोर फेब् धोंले,
चइ फ्यालुस्योउँइँले क्हि ह्रेंगो थेंब्मुँ, धै लिरिक्ले पोंसि फसेल् म्हैबै च्हमिरिउँइँले क्हि जोगेब्मुँ।
“धबै धिं क्ल्हेइ के लबै म्हिने बिइ, ‘ङए धिं प्लिंबै ल्हागिर सहरर्बै घ्याँए रेजरे खन्तोंदोंन् ह्यासि चर्बै ताँन् म्हिमैं कर ल्हैदिसि पखो।
छतसि “म्हुँइँस तबर होंइ। तिंयाँ ङिने बालुन् टिमिंन्!” बिसि चमैंइ खीने कर ल्हैदिइ। छबिमा येशू चमैंने बालुन् टिबर धिं न्होंर होंइ।
झाइले च नेरो चए धिंर्बै ताँनइ बप्तिस्मा किंइ। च लिउँइँ चइ ङिने यो छ्युँ लसि बिइ, “क्हेमैंइ ङ क्ह्रोंसेंन प्रभुए फिर बिश्वास लबै अङाँ बिसि मैंम् बिस्याँ ङए धिंर खसि टिमिंन् ओ।” छ बिसि ङिने कर ल्हैदिइ।
येशू ख्रीष्टजी ङ्योने म्हाँया लबइले ङ्यो खीए अधीनर मुँ, तलेबिस्याँ ताँन् म्हिमैंए ल्हागिर ख्रीष्ट सिमिंबइले ङ्यो ताँन् खीने बालुन् सिब् धोंन् तइ बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ।