11 च केर आफेबै ताँ पोंब नेरो आगुए ताँ थोबै ट्होगोस्यो मुँल; च खोंयोंइ धिंर आटि,
चमैंइ चने “क्हिए प्ह्रेंस्यो सारा खनिर मुँ?” बिसि ङ्योएमा चइ “चम् तम्बुर मुँ,” बिइ।
प्होंगि मिबै प्ह्रेंस्योने धिंर बालुन् टिब् भन्दा बरु कौसिर्बै कुन घ्रिर टिब छ्याँब् तम्।
बुद्धि आरबै च्हमिरि थेबै कै तेसि पोंम्; च छ्यनपर्गन आरेब् नेरो ताँ आक्होब् तम्।
ताँ क्होब, ह्रोंसए धिं नाँ चुसि टिल् खाँब, आगुए फिर ल्हयो खब, ह्रों-ह्रोंसए प्युँमैंए न्होंर टिब तल् त्हुम्,” बिसि लोमिंल् खाँरिगे। छ लइ बिस्याँ खाबज्यै या परमेश्वरए छ्वेउँइँले लोमिंबै ताँ थोल् खाँरिब् आरे।