9 ओ प्ल्हेगु, खोंयों समा क्हि रोरिमुँ? क्हि न्हरुउँइँले खोंयों छोरमुँ?
ओ ङए म्हिमैंए न्होंर्बै च्हैंब् मैंब् लल् आखाँब्मैं, मैंन्दि! ओ मुर्खमैं, क्हेमैं खोंयों च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मैं तमुँ?
“ओ आमादुमैं, क्हेमैं खोंयों समा ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्ररिमुँ? खोंयों समा आउलाइ प्ह्रबै ताँमैं लसि सैं तोंरिमुँ, ओ आमादुमैं, तले जा, क्हेमैंइ ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँब?
प्ल्हेगु तसेरो न्हरु ल्हें खम्, धै प्ल्हेगु म्हि फतेन् तब्मुँ।
न्हरु ल्हें आच्हुइद्, आस्याँ क्हि आयोंब-आख्युब् तब्मुँ। जँङ्गर खल्ले के लद्, छलस्याँ क्हिलाइ तोइ खाँचो तरिब् आरे।
कब्जार म्रा छाइ-छुइ तब् धोंले, प्ल्हेगु म्हि खाडर क्याइ-माइ प्लिंरिम्।
“ङ तिस्याँदे रोम्, तिस्याँदे न्हरु च्हुइम्, यो च्याफैसि तिस्याँदे भों न्हम्,” बिमा
ओ प्ल्हेगु, नौरो ङाँर ह्यासि चइ लबै के ङ्ह्योद्, धै बुद्धि मुँब् तद्।
दिलेया रा-रोमैं खुबै त्हेर चमैंइ चबै सैमैं खुम्, धै खैंबै त्हेर रा-रोमैं खुथेंम्।
परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हि घ्रि मुँल। चए मिं यूहन्ना मुँल।
मैंन्दि, खैबै जुग खबर होंइमुँ बिसि क्हेमैंज्यै सेइमुँ। तारे क्हेमैं न्हरुउँइँले छोरसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्। थेद्, ओंसोंबै बिश्वास लबै त्हिंइ भन्दा तिंजोरो ङ्योलाइ जोगेमिंबै त्हिंइ झन् चेंदो तखइमुँ।
छतसि “ओ न्हरु च्हुइरिब्मैं रेद्, सियाब्मैंए म्हाँजोउँइँले रेखो! झाइले ख्रीष्ट क्हिए फिर चारब्मुँ,” बिसि म्हिमैंइ बिम्।