31 दिलेया चइ ह्योरिब् स्याइ बिस्याँ चइ तिबाँ चवास्याँ ङिबाँ तेंसि फोल् त्हुब्मुँ, चए धिंर्बै ह्रोंसए सै न्होर ताँन् पिंल् त्हुब्मुँ।
छबिमा याहवेहजी चने बिइ, “छ आङिं! खाबइ कयिन सैमुँ चने बालु ङि गुणा खी किंब्मुँ।” छतसि कयिन स्याब्मैं खाबज्यै आसैरिगे बिसि याहवेहजी चए ज्युर चिनु घ्रि लमिंइ।
ओ प्रभु, क्हिलाइ प्ह्रसि ङिए ङ्हेब् ट्हुब्मैंइ क्हिए मिं वाइमुँ, छतसि चए ङिखे गुणा खी चमैंने किंमिंन्।
च इनार बनेबै म्हिइ क्ल्या अथवा गदाए क्ल्हेलाइ मुइ पिंसि च सियाबै खेदो चइन योंरिगे।
दिलेया च म्हिइ छे फोल् आखाँमा म्रुँइ ‘च, चए प्ह्रेंस्यो, च्ह-चमि नेरो चने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि ङए मुइ पिंन्,’ बिसि ल्हैदिइ।
च्हमन् जखायस रासि प्रभु येशूने बिइ, “प्रभु, ङ तारे ह्रोंसए सै न्होरए आधा भाग ङ्हाँदुमैं चुमिंम्। झाइले ङइ रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेमा खाबलाज्यै या लुसि मुइ किंना बिलेया तिबाँर प्लिबाँ तेंसि चमैं एमिंब्मुँ।”