26 तलेबिस्याँ फ्यालुस्योइ क्हि ङ्हाँदु लवाम्, धै फ्रें क्ल्योंप्रबै च्हमिरिइ क्हिए छ्ह नास लवाम्।
च च्हमिरिइ ह्रोंसए केब्छैंमैं हुइसि बिइ, “ङ्ह्योत्ति! ङिए मिं वाबर ङए प्युँइ चु हिब्रू म्हि चुर पखन। च म्हि ङने बालु रोबर धिं न्होंर खइ। दिलेया ङ थेबै कैले ओरइ।
छतमा दे त्हे लिउँइँ चए क्ल्हेए प्ह्रेंस्योइ योसेफउँइँ ङ्ह्योसि “ङने बालु रोद्,” बिइ।
च ह्यो धोंले क्ह्वेसि टिम्, धै म्हिमैंए म्हाँजोर भर लल् आखाँब्मैं ल्हें तल् लब्मुँ।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबालाइ सैं तोंन् लम्, दिलेया रण्डिबाजी लप्रबै च्हइ ह्रोंसए सै न्होर ताँन् नुवाम्।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिइ खन्तोदोंन् हल्ला लप्रम्, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ ह्रिस खब म्हल् लम्।
क्हिए सै न्होर स्यामैंइ चवाब्मुँ, धै क्हिइ छैब प्ह्युरासि कमैबै सैमैंइ आगुए धिं प्लिंब्मुँ,
आस्याँ क्हिइ ह्रोंसए न-मिं वाब्मुँ धै दयाम्हाँया आरेबै म्हिए योर फेब्मुँ,
म्हिइ ह्रोंसए क्वें आख्रोंन्ले तिंर मि थेंल् खाँम् रो वा?
च म्हि युन्ले च च्हमिरिए लिलि ह्याइ। धै नमें युन्ले ङोउँइँ ह्याब् धोंले च म्हिइ ह्रोंस नास लम् बिबै ताँ चइ आसे।
क्हिए सै न्होर बोसि ताँन् नुवाबै च्ह एखमा चए ल्हागिर क्हिइ छोबै क्यु साँडे सैसि च्हौ थेबै भत्यार लमिंब आ।’