22 ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन दुष्ट म्हि ङोर फेम्, धै ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंन च पापर च्होवाम्।
हामानइ यहूदीमैं सैबै चाँजो लइमुँ बिबै ताँ एस्तरउँइँले म्रुँ सेसि “हामानइ यहूदीमैंलाइ खै लल् म्हैइमुँ चलाज्यै छन् लद्!” बिसि म्रुँइ प्ह्रिछ्या प्ह्रिबर ल्हैदिइ। छले ह्रोंसै लबै आछ्याँबै चाँजोइ लमा हामान नेरो चए च्हमैं त्होर च्योवाइ।
तलेबिस्याँ ङए फिर ल्हें दुःख तइमुँ; ङइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा ङ क्र ओलै आखाँन् तयाइमुँ; क्रप्हो भन्दा ल्हें दु:खमैं ङए फिर तबइले ङइ मि या छेन्ले आम्रों; छतसि ङए सैं बेल्ले च्योंयाइमुँ।
अरू ह्रेंमैं ह्रोंसइ ताबै होंल्दोंर खेंमैंन् पायाइमुँ, चमैंइ लोसि चुबै ङोइ चमैं ह्रोंसन् स्याइमुँ।
दुष्ट म्हिमैं नेरो परमेश्वर म्लेयाबै ताँन् ह्रेंमैं सिसि ह्याबै क्रोंर फेनेम्।
दिलेया चु म्हिमैं ह्रोंसए ज्यु ह्याबै घ्याँर्न प्र-प्रइमुँ; छतसि खेंमैंइ तिबै जालर्न चमैं च्होयाब्मुँ।
ठिक के लब्मैंइ भर लल् खाँबै के लम्, दिलेया भर लल् आखाँब्मैं ह्रोंसए आछ्याँबै केइन नास तम्।
भर लल् खाँबै म्हिइ लबै ठिक केइन च प्रबै घ्याँ छ्याँब लब्मुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन क्युरु खारयाम्।
सोजो म्हिमैंइ लबै ठिक केइन चमैंए दुःखउँइँले फ्रेमिंम्, दिलेया भर लल् आखाँब्मैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन ङोर फेम्।
छ्याँबै ताँमैं पोंमा म्हिमैंइ छ्याँ-छ्याँब सैमैंन् योंब्मुँ, धै म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् इनाम योंब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैंए लबै केइ ह्रोंसन् नास तयाम्, दिलेया ठिक के लब्मैं सिमै या आशा योंम्।
ह्रोंसइ पोंबै ताँइन आमादुल न्होह्रों तम्; ह्रोंसइ पोंबै ताँइ लमन् च ङोर फेम्।
क्हिइ “चए बारेर ङिइ तोइ था आयों!” बिलेया क्हिए खों च्हैंबै परमेश्वरजी आङ्ह्यो रो वा? क्हिए छ्ह जोगेबै परमेश्वरजी था आसे रो वा? ताँन् म्हिमैंलाइ चमैंइ लबै केए नों सै खीजी आपिं रो वा?
छतसि आगु पायारिगे बिसि ताबै होंल्दोंर ह्रोंसन् पायाब्मुँ, छलेन आगु सियारिगे बिसि युँमा क्हुरमिंमा च युँमा ह्रोंसए फिर्न तेयुब्मुँ।
ताँन् म्हिमैंए उँइँर ब्ह्या इजेत मुँल्ले तल् त्हुम्। ब्ह्या लल् खाँबै लिउँइँ मुँयुँमैं खाबज्यै या छमिं न्हल् आत, छलेन च्हमिरिमैंज्यै या फ्रें क्ल्योंल् आत, तलेबिस्याँ छाबै के लब्मैंए फिर परमेश्वरजी थेबै दण्ड पिंम्।