11 धै खिब् तबै त्हेर क्हि क्रोल् त्हुब्मुँ, च त्हेर क्हिला ह्रुइब् नेरो ट्हुबि मत्त्रे तब्मुँ,
छाबै च्हमिरि ङाँर ह्याब्मैं खाबै एइरि आख, चमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ आयों (च्ह्योल् आखाँ)।
क्हिए सै न्होर स्यामैंइ चवाब्मुँ, धै क्हिइ छैब प्ह्युरासि कमैबै सैमैंइ आगुए धिं प्लिंब्मुँ,
झाइले क्हिइ बिब्मुँ, “ओहो, ङ खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तप्रइ, लोदा सैंदा लमा ङइ आङिं!
च म्हि युन्ले च च्हमिरिए लिलि ह्याइ। धै नमें युन्ले ङोउँइँ ह्याब् धोंले च म्हिइ ह्रोंस नास लम् बिबै ताँ चइ आसे।
ओंसों लबै आछ्याँबै केमैं मैंसि क्हेमैं तिंजोरो फापिम्। च केमैं लसि क्हेमैंइ तो योंइ? च केमैं लइरिम् क्हेमैं सिल् त्हुम्।
ताँन् म्हिमैंए उँइँर ब्ह्या इजेत मुँल्ले तल् त्हुम्। ब्ह्या लल् खाँबै लिउँइँ मुँयुँमैं खाबज्यै या छमिं न्हल् आत, छलेन च्हमिरिमैंज्यै या फ्रें क्ल्योंल् आत, तलेबिस्याँ छाबै के लब्मैंए फिर परमेश्वरजी थेबै दण्ड पिंम्।
दिलेया ङ्हिंब्मैं, येशूए फिर बिश्वास लबर फा पिब्मैं, छेरन् तबै के लब्मैं, म्हि सैमैं, ब्यभिचार लब्मैं, फाफुइ लब्मैं, कु पूजा लब्मैं नेरो स्योर्गुमैं ताँन् प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्योर ह्याल् त्हुब्मुँ। चर बारुद नेरो लुँरिबै मिए होंल्दों मुँ। चु प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।”
दिलेया सहरए बैरु बिस्याँ आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं: फाफुइ लब्मैं, ब्यभिचार लब्मैं, म्हि सैब्मैं, कु फ्योब्मैं, स्योलिबै ताँ पोंब्मैं नेरो स्योलिबै के लब्मैं तम्।