2 म्हिमैंए न्होंर ताँ आक्होब ङन् ग; म्हिने मुँल् त्हुबै बुद्धि ङने आरे!
तलेबिस्याँ बुद्धि मुँबै म्हिमैं या सिल् त्हुब, धै आमादुमैं नेरो आह्र आसेब्मैं ङ्हिंन-ङ्हिंन् सियामा सै न्होर अरूमैंए ल्हागिर्न वाथेंल् त्हुमन बिब ताँनइ म्रोंइमुँ।
छतसि ङ च्हैंब् मैंल् आखाँब नेरो ताँ क्होल् आखाँब् मुँल; क्हिए उँइँर ङ खेदो धोंन् तब् मुँल।
दिलेया च्हैंब-मैंब लल् आखाँबै म्हिइ चु ताँ क्होल् आखाँ; आमादुइ चु ताँ क्होल् आखाँ।
लोदा सैंदाए ताँमैं ङिंबै म्हिइ ज्ञान बुद्धिए घ्याँर प्रम्, दिलेया लोदा सैंदा लमा थेल् आङिंबै म्हि आमादु ग।
याकेए च्ह आगूरए अहानमैं। भबिष्याबाणि: इथीएल नेरो यूकाललाइ आगूरइ चु अहान बिब् ग।
झाइले क्हिइ बिब्मुँ, “ओहो, ङ खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तप्रइ, लोदा सैंदा लमा ङइ आङिं!
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।
ह्रोंसैन ह्रोंसलाइ धोका आपिंन्: क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या “चु ह्युलर्बै बुद्धि मुँबै म्हि ङन् ग” बिसि मैंम् बिस्याँ क्ह्रोंसेंन्बै बुद्धि मुँबै म्हि तल् खाँरिगे बिसि च बुद्धि आरेबै म्हि धों तल् त्हुम्।
खाबज्यै या “ङइ तोन्दोंरि ह्रइमुँ” बिलेया ह्रल् त्हुबै ताँ चइ तोइ या आह्रइमुँ।
क्हेमैंए न्होंर खाबलाज्यै बुद्धि चैदिस्याँ ह्रिस आखल्ले सैं तों-तोंदै पिंबै परमेश्वरने ह्रिरिगे। छले ह्रिस्याँ खीजी पिंब्मुँ।