14 चमैंए समैं सेलाँ धों तब् ग; चमैंए बङ्गारा क्होजा धों तब् मुँ। चमैंइ ङ्हाँदुमैंलाइ क्ल्ह्योंवाम्, धै आयों-आख्युब्मैंलाइ सैवाम्।
“आखाँम्मैं लुडिवाइमुँ, धै ङ्हाँदुमैंइ दुःखए सो हेंइमुँ। छतसि तारे ङ रेब्मुँ, धै चमैंए न्होह्रों लब्मैंउँइँले ङइ चमैं जोगेमिंब्मुँ,” बिसि याहवेहजी बिमुँ
याहवेहजी शत्तुरमैंए योउँइँले ङ्योलाइ सिल् आपिं। छतसि खीए मिं थेब् तरिगे!
चु आछ्याँबै के लब्मैंइ तोइ आसे वा? ह्योइ लुडिब् धोंले चुमैंइ ङए म्हिमैं लुडिसि ह्रोंसए फो न्हम्, चुमैंइ याहवेहए मिं खोंयोंइ आकिं।
ओ याहवेह ल्हुसे! ओ ङए परमेश्वर, ङलाइ जोगेमिंन्! ङए ताँन् शत्तुरमैंए क्ह्राँबोर ल्हिमिंन्; धै दुष्टमैंए स चोमिंन्।
क्हि फिब्लो पार्दिसि के लमुँ, छ्यारबै छुरिइ धोंले क्हिए लेइ नास लवाबै चाँजो लम्।
ङ सिंहमैं धों तबै म्हिमैंए म्हाँजोर मुँ; म्हिलाइ नास लबै खेदोमैंने ङ टिल् त्हुइमुँ। चुमैंए स बर्षा नेरो मे धों तब मुँ, चुमैंए ले बेल्ले छ्यारबै क्होज धों तब मुँ।
ओ परमेश्वर, क्हि मु भन्दा क्होवाइ मुँ बिसि ताँन् म्हिमैंने उँइँमिंन्; धै ह्युल् तिगोंन् क्हिए थेबै मिंए बयन तरिगे!
ओ परमेश्वर, चमैंए स चमैंए सुँ न्होंर्न चोवामिंन्; ओ याहवेह, च सिंहमैं धों तबै दुष्टमैं म्हिमैंए काँस पोंवामिंन्।
खैज्हिजिले पोंमा सेलाँइ धोंले म्हिलाइ म्लोम्, दिलेया च्हैंसि मैंसि छेनाले पोंमा नरिबै सैं सल् लम्।
ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबर ङ्हाँदुमैंलाइ ह्रुगुदिब्मैं नेरो प्लब्मैंलाइ क्होल्समैं पिंब ङ्हिंन-ङ्हिंन् ङ्हाँदु तब्मुँ।
ङ्हाँदुमैंलाइ ह्रुगुदिबै क्रथे मिथेमैं म्ल्ह नारिमैं तोइ आचैल्ले नास लवाबै नाँ-तिस्यु धों तब् ग।
जुकाल च्हमि ङ्हिं मुँ: चमैंइ “पिंन्! पिंन्!” बिदै ओररिम्। खोंयोंइ सान्दोक् आतबै सै सोंथो मुँ; खोंयोंइ “योइ” आबिबै सै प्लिथो मुँ।
“धिक्कार मुँ, शास्त्रिमैं नेरो फरिसीमैं, क्हेमैं फिब्लो पार्दिब्मैं! स्वर्गर्बै ग्याल्सर होंल् म्हैबै म्हिमैंलाइ क्हेमैंइ म्रा तोरवाम्। क्हेमैं ह्रोंसै या आहों, होंल् म्हैब्मैंलाज्यै या होंल् आपिं।
चमैंए क्रप्हो च्हमिरिमैंए क्रप्हो धों तब् मुँल। चमैंए स सिंहए स धों तब् मुँल।