11 कोइ म्हिमैंइ ह्रोंसए आबालाइ सराप झोंम्, धै आमाए छ्याँबै बयन आल।
“ह्रोंसए आबा आमाए फिर गाल् केबै म्हि या सैवालन् त्हुम्।
ह्रोंसए आबा आमाए फिर सराप झोंस्याँ क्हिए बत्ति मिछु खैबै त्हेर सैवाब्मुँ।
क्हिलाइ छ्ह पिंबै आबाइ बिबै ताँ थेद्, धै ह्रोंसए आमा माँब तमा हेल आलद्।
ह्रोंसए आबालाइ प्ह्रब नेरो आमालाइ म्हि आच्हिबै म्हिए मि ब्याँसिर्बै कगामैंइ चोब्मुँ, धै क्व्रेमैंइ चवाब्मुँ।
दिलेया फरिसीमैं नेरो सदुकीमैं न्होंर्बै ल्हें म्हि या खीने बप्तिस्मा किंबर खब् म्रोंसि यूहन्नइ चमैंने बिइ, “ओ प्हुरि धों तबै म्हिमैं, परमेश्वरए ह्रिसउँइँले स्योल् खाँम् बिसि खाबइ क्हेमैंने बिइ?
म्हरेस्योमैंल च्ह, च्हमि, क्वें, क्वेंमिं मुँस्याँ, चमैंइ ह्रोंसए बाज्यु भुज्यूलाइ मान लसि छेनाले सुसार लरिगे, छले चमैंइ ह्रोंसए आबा, आमा नेरो बाज्यू भुज्यूए भारा फोरिगे, तलेबिस्याँ छाबै केमैं म्रोंसि परमेश्वर बेल्ले सैं तोंम्।
खाबज्यै या ह्रोंसए म्हिमैं नेरो बिलन् त्हुमा ह्रोंसए परवालाइ छेनाले आङ्ह्यो बिस्याँ, चइ लबै बिश्वास स्योलिबै ग। च बिश्वास आलब्मैं भन्दा आछ्याँबै के लबै म्हि तम्।
दिलेया क्हेमैं छ आत, तलेबिस्याँ क्हेमैं परमेश्वरजी त्हाँबै कुल ग, परमेश्वर म्रुँए ख्रो पिंबै खेगिमैं, पबित्र ह्रें नेरो परमेश्वरए म्हिमैं ग। तलेबिस्याँ क्हेमैंइ “परमेश्वरए शक्ति ताँन् भन्दा थेब मुँ” बिसि उँइँमिंरिगे बिसि खीजी क्हेमैंलाइ मिछु खैबउँइँले तेसि खीए थेबै ह्वेर पखइ।