17 चए घ्याँर प्रब्मैं सैं तोंल् योंम्, चए घ्याँर प्रब्मैं छिं ङ्हाँल् योंम्।
याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!
क्हिजी फैबै बाछा ङए लेर बेल्ले लिंब तइमुँ, क्वे खुदु भन्दै या ङए सुँर च बेल्ले लिंइमुँ।
ल्हें सैन्होर योंबै म्हि सैं तोंब् धोंले क्हिजी बिबै ताँमैं ङिंबर ङए सैं तोंम्।
क्हिए ठिमइ खोब्मैंइ तो सैरै या न्हुँ लल् आत्हु; तो सैज्यै या चमैंलाइ ट्होल् आखाँ।
ओ याहवेह, ङइ क्हिए मुक्तिर आशा थेंइमुँ, धै क्हिए ठिमइ ङए सैं तोंल् लम्।
क्हिजी ल्हैदिबै केमैं लमा ङए सैं तोंम्, तलेबिस्याँ क्हिजी बिबै ताँमैं ङइ खोम्।
खीजी फैबै बाछाए ताँमैं ङिंब्मैंलाइ याहवेहजी खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लसि भर पर्दिल् खाँन्ले डोरेम्।
दिलेया थेब् आप्हैंब्मैंइ ह्युलर क्ल्हे लब्मुँ, धै चमैं छिं ङ्हाँसि सैं तोंल् योंब्मुँ।
क्हिइ याहवेहलाइ सैं तोंन् लस्याँ खीजी शत्तुरमैंलाज्यै या क्हिए थु लमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ बुद्धि क्हिए खों न्होंर खब्मुँ, धै ज्ञानइ क्हिए सैं प्लिंसि छिं ङ्हाँब्मुँ,
तलेबिस्याँ च ताँमैं क्हिए खोंर थेंइ बिस्याँ धै च ताँमैं क्हिए सुँर मुँस्याँ च ताँइ क्हिए सैं तोंल् लब्मुँ।
झाइले मिछु खैबर टिब्मैं नेरो कालए सुँर फेल् म्हैब्मैंइ चारबै ह्वे योंब्मुँ, धै च ह्वेइ ङ्यो शान्तिए घ्याँर डोरेब्मुँ।”
ङ्योइ बिश्वास लबइले परमेश्वरए उँइँरि ठिक ठर्दिसि प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरने क्ह्रिल् योंइमुँ।