16 बुद्धिए क्योलो योउँइँ ह्रिंबै छ्ह मुँ; धै त्हरग्यो योउँइँ सै न्होर नेरो मान इजेत मुँ।
चए धिंर सैन्होर तब्मुँ, धै चइ लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्।
चइ क्हिने छ्ह ह्रिमा क्हिजी चलाइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंइ।
खेब् तबै त्हेर ङलाइ आपिदु, ङए भों नुयामा ङलाइ आवाथेंन्।
च्योंरि तब नेरो याहवेहलाइ म्हाँदिबै म्हिइ सै न्होर, इजेत नेरो ह्रिंबै छ्ह योंम्।
छलस्याँ क्हिइ ह्रिंबै छ्ह योंब्मुँ, क्हिल बिब् धों तब्मुँ।
तलेबिस्या ङउँइँलेन् क्हिइ ह्रिंबै छ्ह योंब्मुँ, धै क्हि खिब् माँब् तन् समन् सोब्मुँ।
चइ दुःख सैदिल् त्हुलेया प्र गुणा धिं, आघें-अलि, अना-अङाँ, आबा-आमा, प्हसे, क्ल्ह्यो न्हें चु छ्हर्न योंम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, लिउँइँबै छ्हरै या खोंयोंइ आखाँबै छह् योंब्मुँ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
तलेबिस्याँ ज्युए ल्हागिर लबै के तिस्याँदे मत्त्रे फायदा तम्। दिलेया परमेश्वरए घ्याँर प्रबै ल्हागिर तालिम लस्याँ ल्हें सैर फायदा तम्, तलेबिस्याँ चए रो चु छ्हर मत्त्रे आङिं अर्को छ्हरै या योंम्।