7 ङ्हाँदुमैंइ योंल् त्हुबै हगए ल्हागिर ठिक के लब्मैंइ छेनाले निसाफ लम्; दिलेया दुष्ट म्हिइ चमैंए वास्तै आल।
क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाजी ङ छिं ङ्हाँल् योंइमुँ, छतसि ङ बेल्ले सैं तोंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ङए दुःख म्रोंइमुँ, ङए सैंर्बै दुःख क्हिजी सेइमुँ,
आयों आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ आशिक योंम्! छाबै म्हिए फिर दुःख तमा याहवेहजी चलाइ दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
ङ्हाँदुमैंइ नेरो ल्होबै म्हि आरेब्मैंलाइ ग्वार ह्रिमा चइ जोगेमिंब्मुँ।
दुःख योंबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा थबै न्ह आलल्ले टिबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा चलाइ खाबज्यै ल्होरिब् आरे।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै आछ्याँबै केमैं लब स्यास्याँ क्हेमैं पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैं च्योंने तसि चलाइ छ्याँबै घ्याँर पखल् त्हुम्। झाइले क्हेमैं या छाबै आछ्याँबै केर आफसेरिगे बिसि छेनाले मैंब च्हैंब लसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।