16 दुष्टमैं ल्हें तमा पापै केया ल्हें ततै ह्याम्, दिलेया ठिक के लब्मैंइ चमैं नास तयाब् म्रोंब्मुँ।
चए सैं भोंब मुँ, छतसि च आङ्हिं, लिउँइँ शत्तुरमैं हार्दियाब चइ म्रोंब्मुँ।
याहवेहए घ्यार्न प्ररिद्, खीलाइन पैंरिद्। धै खीजी क्हेमैंलाइ चु ह्युलर्बै क्ल्हे तल् पिंब्मुँ; धै दुष्टमैं नास तब क्हिए मिइन म्रोंब्मुँ।
दिलेया दे लिउँइँन ङ ह्यामा च आरेल, ङइ म्हैलेया चने त्होल् आयोंल।
छले पापिमैंइ दण्ड योंब् म्रोंसि ठिक के लब्मैं सैं तोंब्मुँ; धै दुष्ट म्हिमैंए कोर चमैंइ प्हले ख्रुब्मुँ।
क्हिइ ह्रोंसए मिइ मत्त्रे च म्रोंब्मुँ धै दुष्टमैंइ योंबै सजैं म्रोंब्मुँ।
ङए शत्तुरमैं हार्दिब ङए मिइ म्रोंइमुँ; ङए शत्तुरमैं ल्हावाबै ताँ ङए न्हइ थेइमुँ।
ओ याहवेह, क्हिए शत्तुरमैं क्ह्रोंसेंन्ले नास तब्मुँ; दुष्ट म्हिमैं ताँन् सग्याँ प्हुग्याँ तयाब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैंए धिंर तो-तो तइमुँ बिसि परमेश्वरजी सेम्; धै चमैंइ आछ्याँबै के लबइले खीजी चमैंलाइ नास लवाम्।
ठिक के लब्मैं बडिमा म्हिमैं सैं तोंम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ ग्याल्स लमा म्हिमैंइ दुःख योंम्।
ओ प्रभु, क्हि म्रोंसि ताँन् म्हिमैं ङ्हिंल् त्हुम्, धै ताँन् म्हिमैंइ क्हिए मान लल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हि मत्त्रे पबित्र परमेश्वर ग। ताँन् ह्रेंमैं क्हि ङाँर खसि क्हिलाइ फ्योब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ठिक निसाफ लम् बिसि ताँनइ म्रोंल् खाँइमुँ।”
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)