26 ह्रोंसए बुद्धिर मत्त्रे प्रबै म्हि आमादु ग, दिलेया ह्रब्-सेब्मैंए अर्थिमैं किंबै म्हि जोगेब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैंइ लबै केउँइँले नेरो स्योलिबै ताँ पोंबै म्हिमैंउँइँले बुद्धिइ क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
क्हिए सैं न्होंउँइँलेन् याहवेहए फिर भर थेंन्, ङइ तोन्दोंरि ह्रइमुँ-सेइमुँ बिसि ह्रोंसए फिर भर आलद्।
क्हि ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् आप्हैंन्; याहवेहलाइ म्हाँदिद्, आछ्याँबै केमैं पिवाद्।
छतसि ओंसोंबै बानिए लिलि प्रब्मैं परमेश्वरए शत्तुर ग, तलेबिस्याँ चमैंइ ठिमर्बै ताँ आम्हाँदि, म्हाँदिलै या आखाँ।
क्हिइ कोलो ओनोंन् परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँ सेइमुँ। च छ्वेर्बै ताँमैंइ ख्रीष्ट येशूए फिर बिश्वास लब्मैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह खैले योंम् बिबै ताँ लोल् खाँम्।
क्हेमैंए न्होंर खाबलाज्यै बुद्धि चैदिस्याँ ह्रिस आखल्ले सैं तों-तोंदै पिंबै परमेश्वरने ह्रिरिगे। छले ह्रिस्याँ खीजी पिंब्मुँ।