17 म्हि सैए सैं खोंयोंइ छिं आङ्हाँ; छतसि चए छ्ह तिगोंन् च खैता-खैता तप्रम्; दिलेया खाबज्यै चलाइ आल्होरिगे, चए ख खाबज्यै आलरिगे।
तारेसेरो क्हिइ सर खेति लमा सइ क्हिए ल्हागिर रोमैं तोइ पिंरिब आरे। क्हि पृथ्बीर खोंयोंन् बिलै छिं ङ्हाँन् आयोंन्ले स्युररिल् त्हुब्मुँ।”
परमेश्वरजी म्हिलाइ ह्रोंस धोंबन् बनेइमुँ। छतसि खाबइ म्हिलाइ सैमुँ, चलाज्यै या म्हिइ सैब्मुँ।
दिलेया म्हि ह्रिस खसि दाउ ङ्ह्योसि म्हिलाइ सैइ बिस्याँ, छाबै म्हिलाइ सैबर बोयाद्, ङए ख्रो पिंबै क्ल्ह्योर ह्यसि टिलेया सैबर बोयाद्।
ह्रिस खल्ले ङ्ह्योबै मि, स्योलिबै ताँ पोंबै ले, छ्याब आरेबै म्हि सैबै यो,
पावलए योर प्हुरि बेर्दिब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैंइ, “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले म्हि सैबै म्हि तल् त्हुम्! च मा ङ्युँइउँइँले सोइ खलेना निसाफउँइँले चु स्योरल् आखाँ,” बिसि खेंमैंए न्होंर बिबर होंइ।