14 याहवेहलाइ म्हाँदिरिबै म्हिए फिर आशिक युम्, दिलेया खीजी बिब् आङिंबै म्हि नास तयाम्।
याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!
ङइ याहवेह खोंयोंइन ङए ओंसों थेंइमुँ। ङए क्योलोउँइँ खी मुँ, छतसि ङ छाइ छुइ तरिब् आरे।
ङ्हिंसि त्हारदै याहवेहए सेवा लद्, धै सैं तोंन्।
याहवेहजी छले बिमुँ, “क्हेमैंए खेमैंइ मेरीबा नेरो क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर्बै मस्साहर लब् धोंले ह्रोंसए सैं सारो आलद्।
मिश्रीमैं, फारोए घोडामैं, रथमैं, नेरो घोडा क्रेब्मैंइ चमैंलाइ मा ङ्युँइए (समुन्द्रए) न्हों-न्होंन् ल्हाबोइ।
दिलेया मिश्रर्बै जादु लब्मैंज्यै या ह्रोंसए न्होंर्बै सिपउँइँले छान् लइ। याहवेहजी बिब् धोंलेन् फारोए सैं सारो तसि चमैंए ताँ आथे।
च्हौ थेबै दुःख तलेया तो तल् तरिगे बिसि फारो ह्रोंसए दरबारर एह्याइ।
पापिमैं छ्याँब् तब् म्रोंसि क्हिइ ह्रिस आलद्, बरु त्हिंइतिमिन् याहवेहलाइ मान लरिद्।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
च ठिक ताँ मुँ, दिलेया चु मैंन्: चमैंइ बिश्वास आलबइले परमेश्वरजी चमैंलाइ चोवाइ। छलेन क्हेमैंइ बिश्वास लसिन् मत्त्रे टिल् योंइमुँ। छतसि थेब् आप्हैंन्, बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो खम्, छतसि युनन् सजैं आपिं, बरु ल्हें समा क्हिलाइ सैदिसि म्हाँया लम्। दिलेया क्हिइ खीलाइ अझै म्हि आल! क्हिए सैं खी ङाँइ एरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हिए फिर ल्हयो लम् बिब क्हिइ आसे वा?
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
परमेश्वरजी खी टिबै क्ल्ह्योर भों न्हल् पिंम् बिसि ङ्योने फैबै बाछा अझै मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबै या च भों न्हबै क्ल्ह्योउँइँले स्योवाल् आत्हुरिगे।
म्हिमैंइ लबै के ङ्ह्योसि खाबै आफेलनाले निसाफ लबै परमेश्वरलाइ आबा बिसि प्राथना लम् बिस्याँ, चु ह्युलर टिबै छ्ह तिगोंन् परमेश्वरने ङ्हिंसि टिद्।