11 प्लबै म्हिइ ह्रोंसलन् ह्रब्-सेब् प्हैंमुँ। दिलेया ङ्हाँदुन् तलेया ताँ क्होबै म्हिइ च खैतब् मुँ बिसि सेम्।
प्लबै म्हिए सैंर ह्रोंसने मुँबै सै न्होरन् भोंबै सहर ग; धै चए सैंर च बेल्ले नुल्ले झोंबै गारा धों तब् ग।
अर्को म्हि खसि ताँ छलफल आलन् समा मुद्दा झोंबै म्हिन् ठिक म्रोंम्।
स्योरलिबै ताँ लबै बुद्धि आरबै म्हि भन्दा बरु ङ्हाँदु तलेया भर लल् खाँबै के लब छ्याँब ग।
प्लब् तबर क्हिइ दु:खले के आलद्; ह्रोंसए बुद्धिइ तोइ के आलद्।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
च्हैंसि मैंसि पोंबै म्हि ङि भन्दा प्ल्हेगुइ ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ङ्हाँम्।
आमादुने पोंब् अनुसार्बै जवाफ चलाइ पिंन्, आस्याँ चइ ह्रोंसन् ह्रब् सेब् तब् मैंम्।
क्हि ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् आप्हैंन्; याहवेहलाइ म्हाँदिद्, आछ्याँबै केमैं पिवाद्।
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।
ताँनने क्ह्रिइ टिद्, थेब् आप्हैंन्, बरु कुरब्मैंने बालु प्रद्, ह्रोंसन् बेल्ले ह्रब्-सेब् आप्हैंन्।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।