13 “घ्याँर सिंह मुँ! ङ्हिंन् तबै सिंहमैं घ्याँजरे मुँ!” बिसि प्ल्हेगु म्हिइ बिम्।
प्ल्हेगुए घ्याँ पुजुए बार मुँब् धों तम्, दिलेया सोजो म्हि प्रबै घ्याँ छ्याँबै मुल घ्याँ तम्।
प्ल्हेगु तसेरो न्हरु ल्हें खम्, धै प्ल्हेगु म्हि फतेन् तब्मुँ।
“बैरु सिंह मुँ! छतसि घ्याँर ह्यास्याँ ङलाइ सैवाम्!” बिसि प्ल्हेगु म्हिइ बिम्।
ओ प्ल्हेगु, नौरो ङाँर ह्यासि चइ लबै के ङ्ह्योद्, धै बुद्धि मुँब् तद्।
छतसि ङम् ङ्हिंइ, धै ह्यासि क्हिए सिक्का स न्होंर लोथेंल। नाँ, क्हिए मुइन् किंन्।’