16 खुदु योंइ बिस्याँ चल् खाँब् मत्त्रे चद्; आस्याँ ल्हें चइ बिस्याँ क्हिइ रुइवाब्मुँ।
क्हिइ च्युगुदे चलैया धबै तेवाब्मुँ, धै क्हिइ चने मान लसि पोंब खेरो ह्याम्।
ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंए धिंर घरि-घरि आह्याद्, आस्याँ क्हिलाइ म्रोंसि वाक्क ङ्हाँसि चइ हेल लब्मुँ।
क्वे खुदु ल्हें चब छ्याँब आङिं, छलेना ह्रोंसन मान म्हैब छ्याँब आत।
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।
प्हाइ आम्हेरद्, तलेबिस्याँ च म्हिए सैं न्होवाबै सै ग। बरु परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि खीए न्होंर टिद्।