9 बुद्धि आरेबै म्हिइ लबै चाजोमैं पाप ग, आगुलाइ प्ह्रबै म्हिलाइ खाबज्यै आखो।
पृथ्बीरि म्हिमैंइ ल्हें आछ्याँबै केमैं लब्रें लइ। धै खोंयोंन् बिलै चमैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंरिब याहवेहजी म्रोंइ।
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
सैं ङ्हिरि तबै म्हिमैं ङइ आखो, दिलेया क्हिए ठिम ङइ खोम्।
ह्रिस खदै ओग्रोंले के लबै म्हिलाइ “घमण्डि” बिम्, च दयाम्हाँया आरेब नेरो बुद्धि आरेब् तम्।
आगुलाइ प्ह्रब्मैं बैरु तेवाद्; छलस्याँ प्होंगि तब, गाल् केब, सैं नबै ताँमैं नुयाम्।
तलेबिस्याँ चइ खोंयोंन् बिलै ह्रोंसए खि खैले रेब् ङ्हे बिसि मैंरिम्; चइ क्हिने “चद्! थुँन्!” बिलेया चए सैं क्हिए फिर छ्याँब आत!
आछ्याँबै केमैं लबर चाँजोमैं लबै म्हिलाइ न्होह्रों लबै म्हि बिम्।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिइ खन्तोदोंन् हल्ला लप्रम्, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ ह्रिस खब म्हल् लम्।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिलाइ लोदा सैंदा लमा उल्टोन् फापेल् लमुँ, दुष्ट म्हिलाइ हौदिमा ह्रोंसलन् न्होह्रों तम्।
तलेबिस्याँ म्हिए सैंउँइँलेन् आछ्याँब सैं मैंम्। चु आछ्याँब सैंइ लमा चइ म्हि सैब, आगुए प्ह्रेंस्यो प्रब, ब्यभिचार लब, आगुए सै न्होर ह्योब, स्योर तेब, धै फ्रम्दा क्योम्दा लब छाबै पापमैं लम्।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, च्हमिरि घ्रि म्रोंसि चने आछ्याँबै सैंले ङ्ह्योबै म्हिइ ह्रोंसए सैंर चने ब्यभिचार लल् खाँइमुँ!
चमैंए सैंर्बै ताँ सेसि येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंए सैं न्होंर छाबै आछ्याँबै ताँमैं तले मैंल?
छतसि क्हिइ ह्रोंसए चु दुष्ट केउँइँले सैं एद् धै प्रभुने प्राथना लद्, छलस्याँ क्हिइ मैंबै आछ्याँबै ताँमैं क्षमा योंलै।
परमेश्वरए ज्ञानए बिरोध लसि आतबै ताँ पोंब्मैं नेरो थेब् प्हैंसि पोंबै म्हिमैंए बिचारमैं ङिइ नास लवाम्, धै छाबै म्हिमैंलाइ ख्रीष्टजी बिबै ताँ म्हाँदिलन् त्हुब लवाम्।