20 तलेबिस्याँ दुष्ट म्हिमैंए छ्हर आशिक आख; दुष्ट म्हिमैंए बत्ति सैवाब्मुँ।
आछ्याँबै के लब्मैंए फिर खीजी मि नेरो बारुद प्रामिंब्मुँ, धै ट्हुबिन् लास्युवाबै लल खैंइ चमैं ख्रोंवाब्मुँ।
तलेबिस्याँ चमैं छि धोंले युनन् करायाम्, धै नो धोंले ङ्योंलोंयाब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैं नेरो परमेश्वर म्लेयाबै ताँन् ह्रेंमैं सिसि ह्याबै क्रोंर फेनेम्।
ठिक के लबै म्हि चारबै बत्ति धों तब् ग, दिलेया दुष्ट म्हिमैंए बत्ति बिस्याँ सैवाब्मुँ।
आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिल बिब् धों आत, स्योलिबै ताँ पोंबै म्हिए छ्हर छ्याँब् आत।
ह्रोंसए आबा आमाए फिर सराप झोंस्याँ क्हिए बत्ति मिछु खैबै त्हेर सैवाब्मुँ।
क्ह्रुबै मि, थेब् प्हैबै खों, नेरो दुष्ट म्हिमैंइ लबै केमैं ताँन् पाप ग।
छलस्याँ क्ह्रोंसेंन क्हिइ इनाम योंब्मुँ; धै क्हिइ थेंबै आशा तोन् तोर्न तरिब् आरे।
च बुद्धि आरेब्मैंइ बिस्याँ बुद्धि मुँब्मैंने ‘ङिए बत्ति सिबर होंइ! छतसि क्हेमैंने मुँबै च्हौदे छ्युगु ङिलाज्यै पिंन्,’ बिइ।
दिलेया च ग्याल्सर टिल् त्हुबै यहूदीमैं बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाब्मुँ। चर चमैं बेल्ले क्रोसि स ह्राब्मुँ।”
चमैं मा ङ्युँरर्बै थेबै भेल्गामैं धों तब्मैं ग। चुमैंइ फापिल्ले ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैं उँइँम्। चमैं क्ल्ह्यो घ्रिर आटिबै मुसारा धोंब मुँ। छाबै म्हिमैंए ल्हागिर क्रोंर्बै मिछु खैबै क्ल्ह्यो परमेश्वरजी खोंयोंइन साँथेंइमुँ।