2 तलेबिस्याँ चमैंइ आगुए न्होह्रों लबै ताँमैं मैंरिम्, धै चमैंए सुँइ आत-आतबै ताँमैं पोंम्।
चमैंए सुँर आगुलाइ हौदिब, स्योर तेब नेरो सराब पिंबै ताँ मत्त्रे मुँ; चमैंए सुँर केरै आफेबै छेरन् ङ्हाँबै ताँ मत्त्रे मुँ।
चमैंइ ह्रोंसए खोंर आछ्याँबै चाँजोमैं लम्, धै त्हिंइ ह्रोंसे नेबै के लम्।
दुष्ट म्हिमैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंने बालु ङलाइ दण्ड आपिंन्! चमैंइ ह्रोंसए ङ्हेब्मैंने बालु छ्याँबै ताँ लम्, दिलेया चमैंए खोंर बिस्याँ आछ्याँबै ताँ मैंम्।
क्ल्ह्योर रोरिमै या चइ आछ्याँबै चाँजोमैंन् लरिम्; छतसि च आछ्याँबै घ्याँर्न प्रम्; छले चइ आछ्याँबै केमैंन् लप्रम्।
ङलाइ सैल् म्हैब्मैंइ ङ सैबै ल्हागिर ङो चुम्; ङए न्होह्रों लल् म्हैब्मैंइ ङलाइ सैबै मत लम्। छले चमैं खोंयोंन् बिलै ङए बिरोधर जाल रोरिम्।
दुष्टमैंए सैंर आछ्याँबै ताँमैंइ प्लिंरिम्, चमैंइ आगुलाइ दुःख पिंबै ताँमैं मैंरिम्; चमैंइ स्योलिबै ताँमैं लम्।
ओ ङए च्ह, पाप लले बिसि पापिमैंइ भाँडेल् म्हैस्याँ,
आछ्याँबै केमैं लबर चाँजोमैं लबै म्हिलाइ न्होह्रों लबै म्हि बिम्।
चए सैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंम्, धै चइ खोंयोंन् बिलै आक्ह्रिबै ताँबै रेम्।
आछ्याँबै चाँजोमैं लबै सैं, आछ्याँबै के लबर युन्-युन् प्रबै प्हले,
“ओ दियाबलसए च्ह! क्हि ताँन् छ्याँबै केमैंए शत्तुर, ताँन् दुष्ट सैमैंइ प्लिंब नेरो स्योर तेब! क्हि प्रभुए सोजो घ्याँ खेदा-ख्योदे लब खोंयोंन् बिलै आपि वा?