17 क्हिए शत्तुरमैंए न्होहों तमा क्हि सैं आतोंन्, धै चए क्हुरमा क्हि निआस्योद्।
दिलेया ङए फिर दुःख तमा चमैं निस्योदै ङए बिरोधर खागु तइ; ङइ थाइ आसेल्ले ङए न्होह्रों लबर चमैं खागु तइ। चमैंइ खोंयोंइन ङए बिरोधर आछ्याँबै ताँमैंन् लरिइ।
तोन् तोर्न ङए बिरोध लबै शत्तुरमैं ङ म्रोंसि सैं तोंल् आयोंरिगे, धै तोन् तोर्न ङलाइ हेल् लब्मैंइ मि स्युरसि ङलाइ प्ह्रल् आयोंरिगे।
ङए ह्रिबमैंर सेलाँइ थोसि घा तब् धोंले ङए शत्तुरमैंइ ङलाइ प्ह्रम्, धै चमैंइ त्हिंइतिमिन् ङने बिरिम्, “क्हिए परमेश्वर खनिर मुँ?”
ङ्हाँदुमैंलाइ प्ह्रबै म्हिइ चलाइ बनेबै परमेश्वरए आब्रु वाब् ग; धै आगुए फिर दुःख तमा सैं तोंबै म्हिमैंइ दण्ड योंब्मुँ।
छाबै म्हिमैं याहवेहजी आखो, छलब् म्रोंमा खीजी चउँइँले खीए ह्रिस स्योमिंब्मुँ।