12 क्हिइ “चए बारेर ङिइ तोइ था आयों!” बिलेया क्हिए खों च्हैंबै परमेश्वरजी आङ्ह्यो रो वा? क्हिए छ्ह जोगेबै परमेश्वरजी था आसे रो वा? ताँन् म्हिमैंलाइ चमैंइ लबै केए नों सै खीजी आपिं रो वा?
खीजी क्हिए प्हले प्लेल् पिंरिब् आरे; क्हिए रक्षा लबर खी खैंमइ न्हरु च्हुइरिब् आरे।
क्हि बैरु ह्यामा न्होंर खमा खनि ह्यालै या याहवेहजी क्हिए रक्षा लमिंब्मुँ, तोगोउँइँले खोंयोंन् बिलै।
क्हिजी ङए खोंर तोइ आछ्याँबै सै मुँ उ? बिसि म्हैलै या धै म्हुँइँसरै या ङए जाँच ललेया या ङए खों न्होंर क्हिजी आछ्याँबै सै तोइ योंरिब् आरे। ङए सुँइ पोंबै ताँइ खाबलाज्यै या सैं नल् लरिब् आरे बिसि ङइ मैंइमुँ।
खीजी चु आसेमल् रो वा? तलेबिस्याँ खीजी खों न्होंर्बै ताँमैं सेम्।
ओ याहवेह, क्हिजी खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लमुँ। तलेबिस्याँ क्हिजी ताँन् म्हिमैंलाइ ह्रों-ह्रोंसइ लबै के अन्सार्बै नों सै पिंम्।
खीजी ङ्योए सो जोगेथेंइमुँ, धै ङ्योए प्हले प्लेल् आपिंइमुँ।
ओ ठिक निसाफ लबै परमेश्वर, सैं नेरो खों खैतब मुँ बिसि क्हिजी ङ्ह्योम्। दुष्ट म्हिमैंइ लबै आछ्याँबै केमैं सदसुदुले म्हवाद्, दिलेया ठिक के लब्मैं भोंब लमिंन्।
न्ह बनेमिंबै परमेश्वरजी ङ्योए ताँ आथे रो वा? मि बनेमिंबै परमेश्वरजी आम्रों रो वा?
छ्याँबै ताँमैं पोंमा म्हिमैंइ छ्याँ-छ्याँब सैमैंन् योंब्मुँ, धै म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् इनाम योंब्मुँ।
म्हिमैंइ ह्रोंसइ लबै केमैं छ्याँबन् ङ्हाँलै, दिलेया म्हिमैंए सैंर तो मुँ बिब याहवेहजी सेम्।
म्हिइ खोंयोंन् बिलै ङइ ठिक लइमुँ ङ्हाँलै, दिलेया चए सैं खैतब् मुँ बिसि याहवेहजीन् जाँच लम्।
तलेबिस्याँ म्हिमैं खैले प्रब-टिब लइमुँ बिब याहवेहजी सेम्, धै खीजी चमैंइ लबै केमैंए जाँच लम्।
ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन दुष्ट म्हि ङोर फेम्, धै ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंन च पापर च्होवाम्।
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह खीए आबाए मान योंसि स्वर्गदूतमैंने युमा म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों खीजी पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ म्हि घ्रिइ बिब् धोंले, ‘ङ्यो खीउँइँलेन् सोमुँ, खीउँइँलेन् प्रब-टिब लमुँ, धै खीउँइँलेन् ङ्योइ छ्ह योंम्।’ क्हेमैंए कबिता प्ह्रिबै म्हिमैंज्यै या छान् बिसि प्ह्रिइमुँ: ‘क्ह्रोंसेंन ङ्यो खीए सन्तान्मैं ग।’
छतमा निसाफ लबै त्हिंइर परमेश्वरजी येशू ख्रीष्टउँइँले म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैंए निसाफ लब्मुँ। ङइ बिबै सैं तोंबै ताँइ बिब् धोंलेन् चु ताँ तब्मुँ।
म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् इनाम परमेश्वरजी पिंब्मुँ।
छतसि ठिक त्हे आतन् समा खाबै फिरै या क्हेमैंइ छ्याब् आल्हैदिद्, ताँनए निसाफ प्रभुजीन् च त्हेर लम्। म्हिमैंइ आसेल्ले लबै आछ्याँबै केमैं या ताँनइ सेल् लमिंब्मुँ, छलेन म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैं या उँइँमिंब्मुँ। धै म्हिमैंइ खैबै केमैं लइमुँ च अनुसार्बै इनाम परमेश्वरजी चमैंलाइ पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टजी निसाफ लमा ङ्यो ताँन् खीए उँइँर राल् त्हुम्। ङ्यो सोगों मुँमा छ्याँबै के ललेया, आछ्याँबै के ललेया ह्रोंसइ लबै केए नों ङ्योइ योंब्मुँ।
सोगों परमेश्वर ङन् ग। ङ सियाल, दिलेया तारे ङ खोंयोंइ बिलै सोरिम्। काल नेरो म्हि प्ल्हमैं नाँसर्बै साँजु नेरो हग ङने मुँ।
“थिआटिर नाँसर्बै बिश्वासीमैंलाइ लोदा सैंदा लबै ल्हागिर चर्बै चिबए मिंर चु ताँ प्ह्रिद् बिसि येशूजी यूहन्नाने ल्हैदिइ: “चु ताँ मिए राब धों तबै मि नेरो टल्कदिबै पित्तल धों तबै प्हले मुँबै परमेश्वरए च्हजी बिइमुँ:
ङइ च च्हमिरिए लिलि प्रबै म्हिमैंलाइ सैवाब्मुँ। ङइ म्हिए सैंर्बै ताँमैं नेरो चमैंइ लबै केमैं था सेमना बिसि ताँन् बिश्वासीमैंइ च त्हेर था सेब्मुँ, छले क्हेमैंइ खैबै के लमुँ, छाबन् नों ङइ क्हेमैं घ्रि घ्रिलाइ पिंब्मुँ।
“थेद्! म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों पिंबर ङ युनन् युब्मुँ बिसि,” येशूजी बिइमुँ।