11 सैबर बोब्मैंलाइ जोगेद्; धै म्हि सैल् म्हैब्मैंलाइ सैल् आपिंन्।
आखाँब्मैं नेरो आयों-आख्युब्मैं जोगेमिंन्; दुष्टमैंए योउँइँले चमैंलाइ फ्रेमिंन्।
कोलो ओंनोंन् ङए फिर दुःख तइमुँ, धै सिबि छेइमुँ, क्हिजी हौदिबइले ङ बेल्ले ङ्हिंइमुँ, छतसि ङए सैं च्योंब तइमुँ।
दिलेया पावलइ थेबै कैले “छ आलद्! ङि ताँन् चुर्न मुँ।” बिइ।
छतमा च त्हेर्न चमैं ताँनइ च्हों धिंर्बै चिब सोस्थेनिस क्हासि अड्डा धिंए ओंसों धोंरिइ। दिलेया गलियोनइ च ताँए तोइ वास्ता आल।
छले चमैंए सैं ख्रेलसि चर थेबै खैला-बैला तबइले “चमैंइ पावल लाछिवाम्दो!” बिब् मैंसि रोमी पल्टनर्बै चिबइ सिपाइमैंने “क्युरु ह्यासि चमैंए म्हाँजोउँइँले पावल पखसि ब्यारेक न्होंर बोद्,” बिसि ल्हैदिइ।