7 तलेबिस्याँ चइ खोंयोंन् बिलै ह्रोंसए खि खैले रेब् ङ्हे बिसि मैंरिम्; चइ क्हिने “चद्! थुँन्!” बिलेया चए सैं क्हिए फिर छ्याँब आत!
ताँनइ ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंने स्योर तेसि पोंम्, चमैं फिब्लो पार्दिसि स्योर ताँमैं पोंम्।
चइ सुँइ लिरिक्क लमल, दिलेया चए सैं आछ्याँब मुँल; चइ ङ्याँ ह्याल्ले आथेलै थेथे ङ्हाँन्ले ताँ पोंमल, छले स्युट्टले पोंसि सेलाँइ धोंले चइ न्होह्रों लमल।
म्हिइ खोंयोंइ बिले लबै म्हाँया लरिगे ङ्हाँम्, स्योर तेब् भन्दा बरु आयों-आख्युब तब छ्याँब् ग।
सए भाडोर चाँदिइ म्होरब् धोंले दुष्ट म्हिमैंइ सुँइ मत्त्रे छ्याँब् लम्।
छलु म्हिलु लबै म्हिइ ह्रोंसइ न्होह्रों ललैया आलब् धोंलेन् पोंम्; दिलेया छलु म्हिलु लब चइ आपि।
छाबै म्हिमैंइ छ्याँबै ताँमैं पोंलेया आक्वेंन्, तलेबिस्याँ चए सैंर छलु म्हिलु लबै ताँमैं मत्त्रे तम्।
छ लब् म्रोंसि येशूलाइ न्हिम्तो लबै फरिसीइ सैं न्हों-न्हों “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले अगमबक्ता ङिब् ग बिस्याँ चुइ खीलाइ छुइबै च्हमिरि खैतबै म्हि जा बिसि सेमल। चु पापि च्हमिरि ग!” बिबर होंइ।