5 तिस्याँदे ल्हागिर सै न्होर योंम्; दिलेया नुयाम्, तलेबिस्याँ चल प्ह्यामैं प्ह्यामुँ धै क्रोवे धोंले मुउँइँ प्हुरयाम्।
चमैंए आबा याकूबइ चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ङए च्हमैं ङ ङाँइले प्हेंसि ङ बेल्ले न्हुँ खन् लइमुँ। योसेफ आरे, शिमियोन चर वाथेंइ तारे बेन्यामीन या बोल् म्हैइमुँ। छले ताँन् दुःखमैं ङए फिर्न तखइमुँ!”
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
तलेबिस्याँ सै न्होर खोंयोंन् बिलै आटि; छलेन पुस्ता-पुस्त समा मुकुट कुल् योंम् बिब आरे।
“क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चु पृथ्बीर सै न्होर ल्हें खागु आलद्, तलेबिस्याँ चुर्बै सै न्होरम् प्हुँलुँइ चवाम्, खै खम्, धै ह्योमैंइ धिं फोर्दिसि ह्योवाम्।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।
तलेबिस्याँ चु ह्युलर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं, अथवा ज्युउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छामैं, लोब लब, नेरो थेब् प्हैंब, छाबै ताँ परमेश्वर आबाउँइँले खब आङिं, चु ह्युलउँइँले खबै आछ्याँबै सैमैं ग।