4 प्लब् तबर क्हिइ दु:खले के आलद्; ह्रोंसए बुद्धिइ तोइ के आलद्।
लोबि म्हिइ ह्रोंसए परवार दु:ख पखम्, दिलेया घुस आकिंबै म्हि सोब्मुँ।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
तलेबिस्याँ सै न्होर खोंयोंन् बिलै आटि; छलेन पुस्ता-पुस्त समा मुकुट कुल् योंम् बिब आरे।
भर लल् खाँबै म्हिए फिर ल्हें आशिक युब्मुँ, दिलेया युनन् प्लब् तदा ङ्हाँबै म्हिइ दण्ड योंब्मुँ।
क्हिए सैं न्होंउँइँलेन् याहवेहए फिर भर थेंन्, ङइ तोन्दोंरि ह्रइमुँ-सेइमुँ बिसि ह्रोंसए फिर भर आलद्।
क्हि ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् आप्हैंन्; याहवेहलाइ म्हाँदिद्, आछ्याँबै केमैं पिवाद्।
“क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चु पृथ्बीर सै न्होर ल्हें खागु आलद्, तलेबिस्याँ चुर्बै सै न्होरम् प्हुँलुँइ चवाम्, खै खम्, धै ह्योमैंइ धिं फोर्दिसि ह्योवाम्।
दिलेया चमैंइ चु ह्युलर्बै सैमैंर न्हुँ लसि, सैन्होरए (सम्पत्तिए) लोब लसि, ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यासि चमैंए सैंर परमेश्वरए ताँमैं फारल् आपिं।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।
ताँनने क्ह्रिइ टिद्, थेब् आप्हैंन्, बरु कुरब्मैंने बालु प्रद्, ह्रोंसन् बेल्ले ह्रब्-सेब् आप्हैंन्।
क्हेमैंइ ल्हें मारा-मुइए लोब आलद्। क्हेमैंने मुँबै सैर्न सन्तोक तइ टिद्। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिइमुँ, “ङइ क्हेमैं खोंयोंइ वाथेंरिब् आरे, ङइ क्हेमैं पिरिब् आरे।”