23 क्ह्रोंसेंन्बै ताँ किंनु, धै च आचुँन्; सिरसुबास मुँब नेरो ताँ क्होबै म्हि तदु।
मारा मुइ भन्दा, बेल्ले छ्याँबै मारा भनदै या, क्हिए ताँमैंन् ङइ खोम्,
मारा नेरो चाँदिए हजार टुक्र भन्दै या क्हिए सुँउँइँले त्होंबै ठिम ङए ल्हागिर बेल्ले छ्याँब मुँ।
बुद्धि मुँबै च्हइ ह्रोंसए आबा सैं तोंन् लम्, दिलेया आमाबै च्हइ आमालाइ न्हुँ खल् लम्।
मारा योंब् भन्दा बुद्धि योंब छ्याँब् ग, धै चाँदि भन्दा ज्ञान बुद्धिलाइ त्हाँन्।
बुद्धि आम्हैबै आमादुए योर मुँबै मुइ तो केर फेमुँ?
ह्रब् सेब् तदा ङ्हाँबै म्हिइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं क्होल् म्हैम्; धै बुद्धि मुँबै म्हिइ छाबै ताँमैं थेबै सैं लम्।
खैच्हिजिले पोंबै म्हिलाइ आहौदिद्, आस्याँ चइ क्हि हेल लब्मुँ; दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिलाइ हौदिमा चइ क्हिलाइ म्हाँया लब्मुँ।
“स्वर्गर्बै ग्याल्स म्रोंर पाथेंबै सै न्होर धोंन् तब् ग। म्हि घ्रिइ च योंसि लोथेंम्, धै च सैं तोंदै ह्यासि ह्रोंसने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि च म्रों किंम्।
चइ बेल्ले सै ल्हें फेबै मोति स्याबै लिउँइँ ह्रोंसने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि च मोति किंइ।
क्हेमैंइ ताँन् ह्युल योंनाबिलेया ह्रोंस नास तयाइ बिस्याँ तो फायदा तम् रो? म्हिइ ह्रोंसए सोए साटोरि तो सै पिंल् खामुँ?
चर्बै म्हिमैंइ ङ झेलर च्युवाब्मुँ धै ङए फिर दुःख खब्मुँ बिसि पबित्र प्ल्हजी ताँन् सहरर ङने था पिंइँमुँ, च्हौ मत्त्रे ङइ सेइमुँ।
मोशाइ मिश्र ह्युलर्बै ताँन् सै न्होर योंब् भन्दा ख्रीष्टए ल्हागिर आगुइ स्यारलै सैदिइ टिब थेबै ताँ मैंइ, तलेबिस्याँ परमेश्वरउँइँले लिउँइँ योंबै इनाम चइ ङ्ह्योरिल।
ङ्योए अलि-अङाँमैंइ क्यु च्हजए को नेरो खेंमैंइ पिंबै ग्वाइउँइँले च दुष्टए फिर ट्होइमुँ, तलेबिस्याँ खेंमैंए ज्युए म्हाँया आलल्ले चमैं सिबरै या तयार मुँल।
छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु सल्ला पिंम्: क्हि प्लब् तबै ल्हागिर मिर खारदिबै छ्याँबै मारा ङउँइँले किंन्, म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ क्लुना तब् आम्रोंरिगे बिसि खिबै ल्हागिर ङउँइँले फोस्रे ब्योंबै क्वें किंन्, झाइले क्हिए मि म्रोंरिगे बिसि ङउँइँले मि म्रोंल् लबै मैं किंसि फोद्।