21 तलेबिस्याँ प्हाकोमैं नेरो चब्लामैं ङ्हाँदु तब्मुँ, धै न्हरु ल्हें च्हुइब्मैं थौनि कुसि प्रबर फेब्मुँ।
लल् त्हुबै के युनन् आलबै म्हि न्होह्रों लबै म्हिए अलि धों तब् ग।
प्ल्हेगु तसेरो न्हरु ल्हें खम्, धै प्ल्हेगु म्हि फतेन् तब्मुँ।
सयल थोबै म्हि ङ्हाँदु तम्; धै प्हा नेरो छ्युगु ल्हें चबै म्हि प्लब आत।
म्हिए च्ह युसि चब् थुँब् लमा ‘ङ्ह्योत्ति, च चब्लाँ, प्हा को, बालि रेब्मैं नेरो अरू पापिमैंए थु!’ बिसि म्हिमैंइ बिमल। दिलेया परमेश्वरए बुद्धिए केमैं म्रोंसिन् क्ह्रोसेंन्ले बुद्धि छ्याँब् मुँन बिबै ताँ क्हेमैंइ सेल् खाँम्।”
ङइ बिल् म्हैबै ताँ तो जा बिस्याँ, “ङ प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबै म्हि ग” बिमुँ दिलेया चइ आछ्याँबै केमैं, व्यभिचार, लोबि, कु पूजा लब, गाल् केब, प्हा को तब, ह्योब, छाबै के लइबिस्याँ चने बालु प्रब्-टिब आलद्।
ह्योमैं, लोबिमैं, प्हा ल्हें थुँसि म्हेरब्मैं, ह्रिस लब्मैं, आगुलाइ लुडिब्मैं, खाबज्यै या परमेश्वरउँइँले योंल् त्हुबै आशिक योंल् आखाँ।
आगुए सैमैं म्रोंसि ह्रिस लब, प्हा ल्हें थुँब, सयल लप्रब, छाबै केमैं ताँन् आछ्याँबै सैंउँइँले खबै केमैं ग। ङइ क्हेमैंलाइ ओंसोंन् लोदा सैंदा लब् धोंले तोगो या बिम्: छाबै केमैं लप्रब्मैं, परमेश्वरए ग्याल्सर्बै हगवाला तरिब् आरे।
चुमैं लिउँइँ नर्गर नास तब्मुँ, तलेबिस्याँ फोन् चुमैंए देवता ग। धै फापिल् त्हुबै केमैं लल् योंमा चुमैं सैं तोंम। चमैंए सैं खोंयोंइ बिले चु ह्युलर्बै सैमैंर फिरन् तरिम्।