7 प्लब्मैंइ ङ्हाँदुमैंलाइ न्होंर थेंम्, धै छे किंबै म्हि बिस्याँ छे पिंबै म्हिए केब्छैं तम्।
ङ्हाँदुमैंलाइ क्र ओल् आपिंब्मैंइ चमैंलाइ बनेबै परमेश्वरलाइ मान आल, दिलेया आयों-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ परमेश्वरए मान लमुँ।
ल्हयो खमिंन् बिसि ङ्हाँदु म्हिइ बिन्ति लम्, दिलेया प्लबै म्हिइ आछ्याँल्ले जवाफ पिंम्।
ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबर ङ्हाँदुमैंलाइ ह्रुगुदिब्मैं नेरो प्लब्मैंलाइ क्होल्समैं पिंब ङ्हिंन-ङ्हिंन् ङ्हाँदु तब्मुँ।
आयों आख्युब्मैं बिसि ङ्हाँदुमैंलाइ लुडिबै के आलद्; निसाफ लबै क्ल्ह्योर दु:ख योंब्मैंलाइ ह्रुगुदिबै के आलद्,
दिलेया च म्हिइ छे फोल् आखाँमा म्रुँइ ‘च, चए प्ह्रेंस्यो, च्ह-चमि नेरो चने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि ङए मुइ पिंन्,’ बिसि ल्हैदिइ।
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?
ओ प्लबै म्हिमैं, ङए ताँ थेद्। क्हेमैंए फिर तखबै दुःख मैंसि बेल्ले न्हुँ लसि क्रोद्।
म्रोंर के लबै म्रोंमैंलाइ पिंल् त्हुबै नों सै क्हेमैंइ आपिंइमुँ। च नों सैइ क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिइमुँ। ताँन् भन्दा थेबै भों मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंए म्रोंमैंए सैं क्रोब थेल् खाँइमुँ।