4 च्योंरि तब नेरो याहवेहलाइ म्हाँदिबै म्हिइ सै न्होर, इजेत नेरो ह्रिंबै छ्ह योंम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिमा छ्ह योंबै घ्याँर फेम्, छले च म्हि ढुका तसि टिल् खाँम्; धै चलाइ दुःखइ छुइल् आखाँ।
बुद्धि मुँबै म्हिए धिंर सै न्होर नेरो छ्युगुइ प्लिंब्मुँ, दिलेया आमादुइ ह्रोंसइ योंबै मुइ ताँन् उडेयाम्।
ठिक के लब नेरो म्हाँया लबै म्हिए छ्ह छ्याँब तमुँ; बिब् धों मैंब् धों तमुँ धै ताँनइ म्हाँदिम्।
बुद्धि मुँबै म्हिइ ह्रोंसए फिर दुःख खब ओंसोंन् म्रोंसि लोबै क्ल्ह्यो म्हैम्, दिलेया आमादु म्हि छाइन ह्याम् धै दुःख योंबर फेम्।
दुष्ट म्हिमैंए घ्याँमैंर पुजु नेरो ङोमैं तम्; ह्रोंसलाइ जोगेबै म्हि च सैमैंउँइँले ह्रेंगो टिम्।
तोन् तोर्न थेब् प्हैंबै म्हि कुरल् त्हुम्; दिलेया कुरबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
बुद्धिए क्योलो योउँइँ ह्रिंबै छ्ह मुँ; धै त्हरग्यो योउँइँ सै न्होर नेरो मान इजेत मुँ।
छ्याँबै मोडा फाक्कर्न ग, च तिस्याँर्न उडियाम्, दिलेया याहवेहलाइ म्हाँदिबै च्हमिरिलाइन थेब् लल् त्हुम्।
बरु ओंसों क्हेमैंए सैं परमेश्वरए ग्याल्सउँइँ ल्हैदिद्, खीजी बिब् धोंले ताँन् लद्। धै खीजी चु ताँन् सैमैं क्हेमैंलाइ थप्दिमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ज्युए ल्हागिर लबै के तिस्याँदे मत्त्रे फायदा तम्। दिलेया परमेश्वरए घ्याँर प्रबै ल्हागिर तालिम लस्याँ ल्हें सैर फायदा तम्, तलेबिस्याँ चए रो चु छ्हर मत्त्रे आङिं अर्को छ्हरै या योंम्।
ह्रोंसलाइ प्रभुए उँइँर च्योंब लद्, धै खीजी क्हेमैं थेब लमिंब्मुँ।
दिलेया खीजी अझै दयाम्हाँया लम्। छतसि परमेश्वरए छ्वेर छले बिइमुँ, “थेब् प्हैंब्मैंलाइ खीजी आखो, दिलेया च्योंने तब्मैंए फिर दयाम्हाँया लम्।”