1 ल्हें सै न्होरमैं भन्दा बरु छ्याँब के लसि मिं कालिदिब छ्याँब् ग, मारा-चाँदि भन्दा बरु इजेत योंब छ्याँब् ग।
ठिक के लब्मैंलाइ मैंमा आशिक खम्, दिलेय दुष्टल मिं-क्ह्रन् म्हयाम्।
दिलेया क्हेमैंइ बिब मोंमैंइ ङिंना बिसि सैं आतोंन्, बरु परमेश्वरजी क्हेमैंए मिं स्वर्गर प्ह्रिथेंइमुँ बिसि सैं तोंन्।”
परमेश्वरजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंसि मिश्र ह्युलर्बै फारो म्रुँए उँइँरि चलाइ बुद्धि पिंमा फारोइ चलाइ मिश्र ह्युल नेरो ह्रोंसए धिंर्बै ताँन् सैमैंए फिरि क्ल्हे तल् पिंइ।
ओ ङइ भर लल् खाँबै ङए थु, ङ क्हिने बिमुँ: “च च्हमिरिमैंलासे या ल्होब्रें लद्।” तलेबिस्याँ सैं तोंबै ताँ म्हिमैंने बिप्रबै केर ङ, क्लेमेस नेरो अरू थुमैंने बालुन् चुमैंज्यै या बेल्ले के लइमुँ। चुमैंए मिं खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै कितबर मुँ।
खेंमैंइ लबै बिश्वासइ लमा चमैंल छ्याँबै बयन तइ। दिलेया परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै बिस्याँ चमैंइ आयोंल।