6 छलु म्हिलु लसि तोबै सै न्होर उडियाबै म्हस्यो नेरो कालए ङो ग।
अनिया लसि कमैंबै सै न्होर तोइ केर् आफे, दिलेया ठिक के लसि छ्ह थोस्याँ क्हि कालउँइँले फ्रेम्।
छलु म्हिलु लसि खुबै सै न्होर तिस्यार्न नुयाम्, च्युगु-च्युगु लसि खुबै सै न्होर ल्हें ततै ह्याम्।
समन किंबै म्हिइ “चुम् छ्याँब आरे! छ्याँब आरे!” बिमुँ, दिलेया दे क्याइ फेसि “ङइ बेल्ले भाउ कसेसि किंइ!” बिम्।
आतुरले अँश किंबै म्हिए सै न्होर लिउँइँ तोइ केर आफे।
आछ्याँबै के लप्रबै म्हिए फिर दु:ख खम्; धै अरूलाइ दु:ख पिंप्रब चइ पियाब्मुँ।
स्योर तेब नेरो लुबै ताँमैं ङउँइँले ह्रेंगो थेंमिंन्; धै ङ ङ्हाँदु आलमिंन्, प्लबै या आलमिंन्; दिलेया ङए ल्हागिर चैदिबै चबै सै पिंन्।
दिलेया ङने त्होल् आम्हैबै म्हिइ ह्रोंसलाइन नास लम्; ङलाइ हेल लबै म्हिइ कालने म्हाँया लम्।”
छतसि चमैंए सुँर क्हा झोंल् त्हुम्, तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंइ मुइ योंबै ल्हागिर म्हिमैंए धिं-धिंर होंसि स्योलिबै ताँमैं बिप्रसि चमैंए सैं भाँडिदिवाइमुँ। छाबै ताँमैं चमैंइ लोमिंल् आतमल।
लोब लसि चमैंइ स्योलिबै ताँमैं पार्दिसि क्हेमैंउँइँलेन् फायदा किंब्मुँ। छतसि ओंसों ओनोंन् चमैंए ल्हागिर परमेश्वरजी दण्ड तोक्दिथेंइमुँ। चमैंए नास तबै त्हे तबर होंइमुँ।