24 ह्रिस खदै ओग्रोंले के लबै म्हिलाइ “घमण्डि” बिम्, च दयाम्हाँया आरेब नेरो बुद्धि आरेब् तम्।
दुष्टमैंए सल्लार आप्रब, नेरो पापिमैंइ लब् धोंले आलब, धै परमेश्वर स्यारब्मैंने बालु आटिबै म्हिइ आशिक योंम्।
“ओ आमादुमैं, क्हेमैं खोंयों समा ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्ररिमुँ? खोंयों समा आउलाइ प्ह्रबै ताँमैं लसि सैं तोंरिमुँ, ओ आमादुमैं, तले जा, क्हेमैंइ ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँब?
तोन् तोर्न थेब् प्हैंबै म्हि नास तयाब्मुँ, अरूमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँबै म्हिल मि-क्ह्रन् म्हयाब्मुँ।
तोन् तोर्न थेब् प्हैंबै म्हि नास तयाब्मुँ, कुरबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
खैच्हिजिले पोंब्मैंए ल्हागिर दण्ड, धै बुद्धि आरेबै म्हिए क्होर प्रिंबै ल्हागिर कोर्रामैं तयार लथेंइमुँ।
बुद्धि आरेबै म्हिइ लबै चाजोमैं पाप ग, आगुलाइ प्ह्रबै म्हिलाइ खाबज्यै आखो।
आगुलाइ प्ह्रब्मैंलाइ खीजी प्ह्रम्, दिलेया कुरब्मैंलाइ खीजी ल्हयो खम्।
ह्रिस खल्ले ङ्ह्योबै मि, स्योलिबै ताँ पोंबै ले, छ्याब आरेबै म्हि सैबै यो,
ङ्ह्योब् लिब्मैंइ खीने स्योर तेना बिब् सेसि हेरोद बेल्ले ह्रिस खइ। चइ मुसारा म्रोंबै त्हे च ङ्ह्योब् लिब्मैंने ङ्योएसि ओंसोंन् था सेल् खाँल। छतमा चमैंइ बिबै त्हे मैंसि हेरोदइ बेथलेहेम नेरो च खागुबै नाँसजरेबै ङ्हिंदि न्होंर्बै मुँयुँ कोलोमैं ताँन् सैबर ल्हैदिइ।