6 ङ खोंयोंइ म्हाँया लम् बिसि ल्हें म्हिमैंइ प्हैंम्, दिलेया भर लल् खाँबै म्हि खाबइ त्होल् खाँमुँ?
ओ याहवेह, ल्होमिंन्! तलेबिस्याँ क्हिजी बिब् ङिंबै म्हि तारे घ्रि या आचैइमुँ, म्हिमैंए म्हाँजोर भर लल् खाँब्मैं खाबै आरे।
ताँनइ ह्रोंसए ङ्हेब् ट्हुब्मैंने स्योर तेसि पोंम्, चमैं फिब्लो पार्दिसि स्योर ताँमैं पोंम्।
म्हिए सैंर्बै ताँ इनारर्बै क्यु धों ग, दिलेया ताँ क्होबै म्हिइ च ख्योइरि बैरु पखम्।
ह्रोंसइ पिंइ आपिंबै क्होल्से पिंइ बिसि थब् प्हैंबै म्हि नाँ आयुबै न्हाँम्स्यो नेरो खैं धों तब् ग।
ह्रोंसन् थेब् प्हैंसि आपोंन्, आगुइन क्हिलाइ थेब् लरिगे; आगुइन क्हिए छ्याँबै बयन लरिगे।
“छतसि क्हेमैंइ दान पिंमा च्हों धिंजरे नेरो घ्याँजरे ‘ङइ छ लइ छु लइ’ बिदै आप्रद्। छलेम् फिब्लो पार्दिब्मैंइ खेंमैंइ लबै छ्याँबै केमैं म्हिमैंइ म्रोंरिगे बिसि छ्याँब् प्हैंदा ङ्हाँब्मैंइ घ्याँजरे उँइँ प्रम्। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ चमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् खाँइमुँ।
फरिसीइ रासि सैं न्हों-न्हों छले प्राथना लइ, ‘ओ परमेश्वर, ङ क्हिलाइ धन्यबाद पिंमुँ, तलेबिस्याँ ङ अरू म्हिमैं धोंले लोब लब, स्योर तेब, च्हमिरिमैंए फिर आछ्याँबै सैं मैंबै म्हि आङिं, धै चु बालि रेबै म्हि धों तबै या ङ आङिं।
छबिमा पत्रुसइ बिइ, “ङिम् ह्रोंसए धिं-नाँ वाथेंसि क्हिए लिलि प्रइमुँ।”
ङ क्हेमैंने बिमुँ, खीजी ह्रोंसए म्हिमैंए ल्हागिरि युनन् निसाफ लमिंब्मुँ। दिलेया म्हिए च्ह धबै ह्युलर युमा बिश्वास लसि टिरिब्मैं खीजी त्होल् योंलै रो वा?”
छबिमा सिमोन पत्रुसइ खीने बिइ, “ओ प्रभु, ङ क्हिने बालुन् झेलर टिल् त्हुलेया, सिल् त्हुलेया तयार मुँ।”
येशूजी नथानेल खी ङाँइ खरिब् म्रोंसि चए बारेर बिइ, “ङ्ह्योत्ति, पक्क इस्राएलीथें घ्रि। चने तोइ छल आरे।”
ङलाइ बुद्धि आरेबै म्हि तबर क्हेमैंन कर ल्हैदिइ। क्हेमैंइ अरूमैंए छ्याँबै बयन लसि चमैंलाइन “बेल्ले छ्याँबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैं” बिमुँ, चमैंए उँइँरम् क्हेमैंइ ङए बारेर छ्याँबै बयन लल् त्हुमल। तलेबिस्याँ ङ तोइ आङिंलेया चमैं भन्दा ङ तोरै च्योंब् आरे।