13 न्हरु ल्हें आच्हुइद्, आस्याँ क्हि आयोंब-आख्युब् तब्मुँ। जँङ्गर खल्ले के लद्, छलस्याँ क्हिलाइ तोइ खाँचो तरिब् आरे।
प्ल्हेगु म्हि आयोंब्-आख्युब् तयाम्, दिलेय जाँगर खल्ले के लबै म्हि प्लब योब् तम्।
ह्रोंसए म्रों ताब् क्ल्योब लसि रा-रोमैं रुँइँब्मैंने चबै सै ल्हें तम्, दिलेया केर आफेबै म्हिमैंए लिलि प्रब्मैं बुद्धि आरेब्मैं ग।
प्ल्हेगु म्हिइ ल्हें सै म्हैलेया चइ तोइ आयों, दिलेया भोंन्ले के लबै म्हिइ तोन्दोंरि योम्।
प्ल्हेगु तसेरो न्हरु ल्हें खम्, धै प्ल्हेगु म्हि फतेन् तब्मुँ।
समन किंबै म्हिइ “चुम् छ्याँब आरे! छ्याँब आरे!” बिमुँ, दिलेया दे क्याइ फेसि “ङइ बेल्ले भाउ कसेसि किंइ!” बिम्।
ह्रोंसए म्रों तासि रुइब्मैंने ल्हें चबै सै तब्मुँ, दिलेया केर आफेबै ताँमैंए लिलि प्रब्मैं ङ्हाँदु तब्मुँ।
च म्हुँइँसर्न रेमुँ, धै ह्रोंसए परवाए ल्हागिर चब्-थुँब् लम्, धै केब्स्योमैंलाइ के ल्हैदिम्।
छाब् म्रोंमा झाजर्बै कप्तान खसि योनाने बिइ, “कति रोल् खाँल? रेसि ह्रोंसए परमेश्वरने ग्वार ह्रिद्! ङ्यो खाबै नास आतरिगे बिसि खीजी जोगेमिंम् उ?”
प्ल्हेउ आतल्ले लल् त्हुबै केमैं लद्। सैं न्होंउँइँले आनारल्ले परमेश्वरए सेवा लद्।
मैंन्दि, खैबै जुग खबर होंइमुँ बिसि क्हेमैंज्यै सेइमुँ। तारे क्हेमैं न्हरुउँइँले छोरसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्। थेद्, ओंसोंबै बिश्वास लबै त्हिंइ भन्दा तिंजोरो ङ्योलाइ जोगेमिंबै त्हिंइ झन् चेंदो तखइमुँ।
सैं चित्, तारे पिरु पाप के आलद्। छाबै आछ्याँबै केमैं क्हेमैंए ल्हागिर फापिन् तबै ताँ ग। छतसि चु ताँ ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ छेनाले ङो आसेइमुँ।
छतसि “ओ न्हरु च्हुइरिब्मैं रेद्, सियाब्मैंए म्हाँजोउँइँले रेखो! झाइले ख्रीष्ट क्हिए फिर चारब्मुँ,” बिसि म्हिमैंइ बिम्।
क्हेमैंने टिमा ङिइ “खाबइ के आल, चइ चबै या आचरिगे” बिल।