1 प्हा ल्हें थुँबै म्हिइ हल्ला लसि प्होंगि कैगि लम्, प्हार भुल्दिब्मैं आमादु ग।
प्हाकोमैं नेरो से ल्हे चब्मैंने प्रब टिब आलद्,
“ओ लमूएल, म्रुँमैंइ अँगुरए प्हा थुँल् आत, धै क्रथे मिथेमैंइ प्हा थुँल् आत,
ह्योमैं, लोबिमैं, प्हा ल्हें थुँसि म्हेरब्मैं, ह्रिस लब्मैं, आगुलाइ लुडिब्मैं, खाबज्यै या परमेश्वरउँइँले योंल् त्हुबै आशिक योंल् आखाँ।
आगुए सैमैं म्रोंसि ह्रिस लब, प्हा ल्हें थुँब, सयल लप्रब, छाबै केमैं ताँन् आछ्याँबै सैंउँइँले खबै केमैं ग। ङइ क्हेमैंलाइ ओंसोंन् लोदा सैंदा लब् धोंले तोगो या बिम्: छाबै केमैं लप्रब्मैं, परमेश्वरए ग्याल्सर्बै हगवाला तरिब् आरे।
प्हाइ आम्हेरद्, तलेबिस्याँ च म्हिए सैं न्होवाबै सै ग। बरु परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी प्लिंसि खीए न्होंर टिद्।