18 चए धिं न्होंर होंबै म्हि कालइ क्युरु-क्यरु बोमुँ धै चए घ्याँर प्रबै म्हिए प्ल्ह नर्गर फेनेम्;
ह्रोंसए भों न्हबै क्ल्ह्यो छ्याँब मुँन, धै ताँ बिमिंबर ह्रोंसए ह्युल सैं तोंब मुँन बिब् सेसि चइ ति नोबर ह्रोंसए प्हैंद तोब्मुँ। धै केब्छैंइ धोंलेन् के लल् ङिंब्मुँ।
खेंमैंए सैंर मैंब् धोंले प्रबइले आमादुमैं सिब्मुँ, छले ज्ञान बुद्धिए ताँमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँबै आमादुमैं नास तयाब्मुँ;
दिलेया च ङाँर ह्याब्मैं क्रोंर फेनेम्, धै चए योर फेब्मैंइ कालए सुँर फेनेबै या था आसे।
ख्रीष्ट नेरो परमेश्वरए ग्याल्सर ब्यभिचारिमैं, लोबिमैं, आछ्याँबै के लब्मैं खैलसे होंल् आयों बिसि क्हेमैंइ छेनाले सेल् त्हुम्। [अथवा परमेश्वरलाइ आम्हाँदिसेरो चमैंइ खी ङाँइले आशिक आयों।] लोब लबै केमैं परमेश्वरए उँइँर कु पूजा लब् धोंन् ग।
दिलेया ङ्हिंब्मैं, येशूए फिर बिश्वास लबर फा पिब्मैं, छेरन् तबै के लब्मैं, म्हि सैमैं, ब्यभिचार लब्मैं, फाफुइ लब्मैं, कु पूजा लब्मैं नेरो स्योर्गुमैं ताँन् प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्योर ह्याल् त्हुब्मुँ। चर बारुद नेरो लुँरिबै मिए होंल्दों मुँ। चु प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।”
दिलेया सहरए बैरु बिस्याँ आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं: फाफुइ लब्मैं, ब्यभिचार लब्मैं, म्हि सैब्मैं, कु फ्योब्मैं, स्योलिबै ताँ पोंब्मैं नेरो स्योलिबै के लब्मैं तम्।