12 दुष्ट म्हिमैंइ लबै केउँइँले नेरो स्योलिबै ताँ पोंबै म्हिमैंउँइँले बुद्धिइ क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंने ङ ह्रेंगोन् टिब्मुँ; दुष्ट केमैं ङ खोंयोंइ लरिब् आरे।
दुष्ट के लब्मैंने बालु आछ्याँबै के लबर ङए सैं ह्याल् आपिंन्, धै चमैंए लिं-लिंबै चबै सैमैं ङइ चल् आत्हुरिगे।
ठिक के लबै म्हिए सुँइ ताँनइ क्वेंबै ताँमैं पोंम्, दिलेया दुष्ट म्हिए सुँइ बिस्याँ सैं नल् लबै ताँमैं मत्त्रे पोंम्।
बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
क्हिए मिइ औदिबै सैमैं म्रोंब्मुँ, क्हिए सैंइ तोन् तोर्बै ताँमैं मैंब्मुँ।
ह्रोंसए बुद्धिर मत्त्रे प्रबै म्हि आमादु ग, दिलेया ह्रब्-सेब्मैंए अर्थिमैं किंबै म्हि जोगेब्मुँ।
तलेबिस्याँ आछ्याँबै के लप्रब्मैं याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिमैं बिस्याँ खीजी भर लम्।
केर आफेबै दुष्ट म्हिइ आगुए ताँ लप्रम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
क्हेमैंए न्होंउँइँलेन् स्योर ताँमैं पोंबै म्हिमैं रेसि चेलामैं चमैंए लिलि बोयाब्मुँ।
छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, खाब तोदोंए ताँ आङेंन्। तलेबिस्याँ “आछ्याँबै के लब्मैंने प्रस्याँ छ्याँबै म्हि या आछ्याँबन् तयाम्।”
छतसि याहवेहजी छ बिइमुँ: “क्हेमैं च आछ्याँबै म्हिमैंए म्हाँजोउँइँले त्होंइ खो, क्हेमैं चमैं ङाँइले स्यो तल् त्हुम्। पापर च्होवाबै सैमैं आछुइद्, झाइले ङइ क्हेमैं ङ ङाँर खल् पिंस्यो।