1 ओ ङए च्ह, ङए ताँ क्हिइ छेनाले थेइ बिस्याँ, ङइ बिबै ताँमैं क्हिए सैं न्होंर थेंइ बिस्याँ,
छतसि ङिइ बुद्धि योंल् खाँरिगे बिसि ङिए छ्ह कति रिंन्ठि मुँ बिसि ङिलाइ लोमिंन्।
झाइले च्हैंब-मैंब लब नेरो छ्यान्पर्गन मुँबै छ्ह थोब्मुँ।
ठिमर्बै ताँइ बिब् धोंले प्रब बुद्धि मुँबै च्ह ग; दिलेया चब् थुँबै लिलि मत्त्रे प्रबै च्हइ ह्रोंसए आबालाइ फापिन् लम्।
ओ ङए च्ह, ङइ लोमिंबै ताँमैं आम्लेद्, ङइ बिबै ताँमैं ह्रोंसए खोंर थेंन्।
ओ च्ह-च्हमिमैं, ह्रोंसए आबाए अर्ति ङेंन्, आबाए अर्ति सैंर थेंरिद्। छलस्याँ च्हैंब् मैब् लल् खाँब्मुँ।
ओ ङए च्ह थेद्, ङइ बिबै ताँमैं ङेंन्, धै क्हिइ ह्रिंबै छ्ह योंब्मुँ।
च क्हिए खों न्होंर खोंयोंइन थेंन्; धै क्हिए खरिर खिद्।
ओ ङए च्ह, ङइ बिबै ताँमैं ङिंन्, धै ङइ बिबै ताँमैं क्हिए सैंर थेंन्;
बुद्धिइ थेबै कैले हुइरिमुँ! च्हैंब्-मैंब् लल् खाँबै शक्तिइ थेबै कै तेइमुँ!
बुद्धिइ ह्रोंसए धिं बनेइमुँ; चइ त्हो ङिउलो क्योइमुँ।
“स्वर्गर्बै ग्याल्स म्रोंर पाथेंबै सै न्होर धोंन् तब् ग। म्हि घ्रिइ च योंसि लोथेंम्, धै च सैं तोंदै ह्यासि ह्रोंसने मुँबै तोन्दोंरि सै चुँसि च म्रों किंम्।
दिलेया मरियमइ चु ताँन् ताँ छेन्ले मैंसि सैंर थेंइ।
च लिउँइँ येशू चमैंने बालु नासरत नाँसर एह्याइ, धै आबा आमाइ बिब् ङिंसि टिइ। चर म्रोंबै ताँन् ताँमैं आमाइ सैंर थेंइ।
“ङइ बिबर होंबै ताँ क्हेमैंइ छेनले सैंर थेंन्, तलेबिस्याँ म्हिमैंइ ङ म्हिए च्हलाइ म्हिमैंए योर सुम्पिदिवाब्मुँ।”
चु ताँ क्ह्रोंसेंन्बै मुँ, छतसि चु ताँ ताँन् म्हिमैंइ क्वेंल् त्हुम्: ङ्योए प्रभु पापिमैं जोगेबर ह्युलर युब् ग। पापिमैं न्होंरि ताँन् भन्दा ल्हें पाप लबै म्हि ङन् ग।