7 ङ्हाँदु म्हिलाइ ह्रोंसए ह्रजे-म्हजेमैंइ हेल् लम्, चए थुमैंइ चलाइ पिवाम्! यो छ्युँ लसि चमैंए लिलि ह्यालेया चमैंलाइ आस्या।
ङए क्राँथाँ नाँबै घाइ लमा ङए थुमैं नेरो ङए ङ्हेब् ट्हुब्मैं ङउँइँले ह्रेंगो तम्, धै ङए परवामैं या ङ ङाँर आख।
ङलाइ सैल् म्हैब्मैंइ ङ सैबै ल्हागिर ङो चुम्; ङए न्होह्रों लल् म्हैब्मैंइ ङलाइ सैबै मत लम्। छले चमैं खोंयोंन् बिलै ङए बिरोधर जाल रोरिम्।
ङए थुमैं नेरो ङए फिर म्हाँया लब्मैंलाइ क्हिजी ङउँइँले ह्रेंगो लवाइ; छतसि मिछु खैबै क्ल्ह्यो ङने क्ह्रिबै थु तइमुँ।
ङए खोबै थुमैंने क्हिजी ङ ह्रेंगो लमिंइमुँ; चमैंए उँइँर क्हिजी ङ आखोब् लमिंइमुँ। ङ च्युथेंइमुँ, छतसि ङ बैरु त्होल् आखाँ।
प्लबै म्हिए सै न्होर चए ल्हागिर भोंबै सहर ग; ङ्हाँदुमैं बिस्याँ दु:ख योंसि नास तयाम्।
आयोंब्-आख्युब्मैंलाइ ङ्हेब्-ट्हुब्मैंज्यै या म्हि आच्हि, दिलेया प्लब्मैंल ल्हें थुँमैं तम्।
ल्हयो खमिंन् बिसि ङ्हाँदु म्हिइ बिन्ति लम्, दिलेया प्लबै म्हिइ आछ्याँल्ले जवाफ पिंम्।
मुइ मुँबै म्हिइ थुमैं ल्हें खुमुँ, दिलेया ङ्हाँदु म्हिलाइ थुमैंइ पिथेंम्।
दुःख योंबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा थबै न्ह आलल्ले टिबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा चलाइ खाबज्यै ल्होरिब् आरे।
ह्रोंसए थु नेरो ह्रोंसए आबाए थुलाइ आम्लेद्, धै क्हिए फिर दुःख तखमा ह्रेंगो मुँबै ह्रोंसए आघें अलिमैंए धिंर आह्याद्, तलेबिस्याँ ह्रेंगो मुँबै ह्रोंसए आघें अलिमैं भन्दा ह्रोंसए चेंदोंर्बै ङ्हेब्-ट्हुब्मैं ग्वार्दिब छ्याँब तम्।
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?