22 म्हिइ खोंयोंइ बिले लबै म्हाँया लरिगे ङ्हाँम्, स्योर तेब् भन्दा बरु आयों-आख्युब तब छ्याँब् ग।
आयोब् आख्युब्मैं मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग, प्लब्मैं या तोइ केर आफे, तलेबिस्याँ पारर क्वेमा चमैं योंयाम्, चमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् मुट्ठि घ्रि सो मत्त्रे ग।
स्योरलिबै ताँ लबै बुद्धि आरबै म्हि भन्दा बरु ङ्हाँदु तलेया भर लल् खाँबै के लब छ्याँब ग।
म्हिए खोंर ल्हें चाँजोमैं तम्, दिलेया याहवेहए सैंर मैंबै ताँमैंन् पूरा तब्मुँ।
याहवेहलाइ म्हाँदिमा छ्ह योंबै घ्याँर फेम्, छले च म्हि ढुका तसि टिल् खाँम्; धै चलाइ दुःखइ छुइल् आखाँ।
तलेबिस्याँ पिंबै सैं मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंल् खाँब् दे पिंबै भेटि म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्। आरेस्याँ म्हैसि पिंल् आत्हु।
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।