14 धिं नेरो सै न्होरमैं आबाउँइँले खम्, दिलेया च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै प्ह्रेंस्यो बिस्याँ याहवेहउँइँले खम्।
चइ ङने “थुँन्, थुँन् बिदै ङ क्यु थुँल् पिंसि क्हिए सलुमैंलाज्यै या ङइ क्यु ख्योमिंब्मुँ,” बिमुँ, च च्हमिरिन् ङए क्ल्हेए च्हए ल्हागिरि क्हिजी त्हाँबै प्ह्रेंस्यो तरिगे।’
ङए आबाए धिं नेरो ङए ह्युलउँइँले ङलाइ पखबै स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै याहवेह परमेश्वरजी कसम चसि ‘ङइ क्हिए सन्तानलाइ चु ह्युल पिंब्मुँ,’ बिसि ङने बाछा फैइमुँ। छतसि ङए च्हए ल्हागिर क्हिइ च क्ल्ह्योउँइँले प्ह्रेंस्यो घ्रि पखल खाँरिगे बिसि खीजीन् ह्रोंसए स्वर्गदूत क्हिए ओंसों ओंसों कुलब्मुँ।
छ्याँबै म्हिइ ह्रोंसए क्वें-क्वेंमिमैंए ल्हागिर सै न्होर पिंथेंम्, दिलेया पापिमैंए सै न्होर ठिक के लब्मैंए योर फेनेम्।
प्ह्रेंस्यो योंबै म्हिइ छ्याँब सै योंम् धै चइ याहवेहउँइँले दयाम्हाँया योंम्।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै केर खीलाइ मैंन्, धै खीजी क्हिलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेब्मुँ।
तारे चु सोंखेबै लारै या ङ क्हेमैं ङाँर खसिन्मुँ। ङइ क्हेमैंने तोइ खर्ज ह्रिरिब आरे, तलेबिस्याँ ङलाइ क्हेमैंए मुइ आङिं क्हेमैं चैदिम्। आबा-आमाए ल्हागिर प्हसेमैंइ सै न्होर आसाँथें, दिलेया प्हसेमैंए ल्हागिर आबा-आमामैंइ सै न्होर साँथेंम्।
तलेबिस्याँ ताँन् छ्याँबै दान बरदानमैं त्हिंयाँ नेरो लयाँ बनेबै परमेश्वरउँइँले युम्। तलेबिस्याँ खी खोंयोंइ ङ्हरि कुरि आत।