4 बुद्धि मुबै म्हिए ताँमैं माँ ङ्युइ धों ग; धै क्होबै म्हिए ताँमैं मुल् त्होंसि बग्दिब स्यों धों तब् ग।
ङइ आहनउँइँले पोंब्मुँ, था आसेबै स्योंम्बै ताँमैं ङइ बिमिंब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिइ पोंबै ताँमैंइ छ्याँबै घ्याँर डोरेम्, दिलेया दुष्ट म्हिइ पोंबै ताँइ आगुलाइ न्होह्रों लम्।
बुद्धि मुँबै म्हिइ लोमिंबै ताँ छ्ह योंब मुल् ग, चइ लमा च कालाए ङोउँइँले स्योरखम्।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिलाइ बुद्धिइ छ्याँबै घ्याँर डोरेम्; दिलेया आमादुमैंइ ह्रोंसए न्होह्रों तबै के ह्रोंसइन लम्।
आछ्याँबै के लबै दुष्ट म्हि फापिल् तम्, धै छाबै म्हिलाइ खाबज्यै म्हि आल, चलाइ खाबज्यै आक्वें।
म्हिए सैंर्बै ताँ इनारर्बै क्यु धों ग, दिलेया ताँ क्होबै म्हिइ च ख्योइरि बैरु पखम्।
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ क्हेमैंए सैं न्होंर थेंन्। बेल्ले बुद्धि मुँल्ले घ्रिइ घ्रिलाइ लोमिंसि अर्थि पिंन्। खों न्होंउँइँले धन्यबाद पिंसि परमेश्वरए मिं क्वेबै ल्हागिर भजन, क्वेमैं नेरो पबित्र प्ल्हजी पिंबै क्वेमैं प्रिंसि सैं न्होंउँइँले खीए मिं क्वेद्।
क्हेमैंइ अरूलाइ खोंयोंइ सैं नल् आलल्ले छ्याँबै सैं मैंसि ताँ पोंल् त्हुम्। धै ताँन् म्हिमैंने खैले जवाफ पिंल् त्हुम् बिसि क्हेमैंइ सेल् खाँम्।