7 आमादुमैंलाइ छ्याँबै ताँ पोंब आङ्हे, क्रथे मिथेमैंइ स्योलिबै ताँ पोंब झन् तिफुँइ आङ्हें।
स्योर ताँ पोंबै चमैंए म्हदेमैं म्रुयारिगे, तलेबिस्याँ चमैंइ थेब् प्हैंदै ठिक के लब्मैंए बिरोधर म्हि आच्हिल्ले पोंम्।
क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंबै म्हिलाइ खोंयोंन् बिलै ताँनइ म्हाँदिम्, दिलेया स्योलिबै ताँ पोंबै म्हिलाइ खाबज्यै आक्वें।
स्योलिबै ताँ पोंबै म्हिलाइ याहवेहजी आखो, दिलेया छलु म्हिलु आलल्ले के लबै म्हिने खी सैं तोंम्।
बुद्धि आरेबै म्हि सुख योंब आङ्हे, छलेन म्रुँए च्हमैं केब्छैंए न्होंर टिब झन् आङ्हे।
आमादुए ल्हागिर बुद्धि स्यालै आखाँल्ले नुल्ले मुँ; थे-थेबै म्हि च्होंर छलफल लमा चइ तोइ बिल् आखाँ।
ख्वालबै त्हेर क्लिं युब नेरो बालि खैंबै त्हेर नाँ त्हिंब् आङ्हेब् धोंले, आमादुइ मान योंब आङ्हें।
आमादुइ झोंबै अहान डुड म्हिए प्हले स्याले तब् धों ग।
चिबइ स्योर्गु ताँमैं ङेंस्याँ चए के लब्मैं ताँन दुष्ट तब्मुँ।
ह्रिस खल्ले ङ्ह्योबै मि, स्योलिबै ताँ पोंबै ले, छ्याब आरेबै म्हि सैबै यो,
ओ फिब्लो पार्दिब्मैं, ओंसों ह्रोंसए मिर्बै म्हुँडा तेद्, झाइले बल्ल क्हिए अलिए मिर्बै कसिं तेबर म्रोंल् खाँम्।