22 सैंर सन्तोक मुँस्याँ नलेया सब् धोंन् ङ्हाँम्; दिलेया सैंर पिर मुँस्याँ ह्रिब्मैं ङ्युयाम्।
भों नुयासि ङ तियाबै पु धोंन् तयाइमुँ, ङए ले ताइ ह्रेंयाइमुँ, सियारिगे बिसि क्हिजी ङ त्हुलर भ्योंथेंइमुँ।
न्हुँ लबै म्हि भों आखन् तम्, दिलेय छ्याँबै ताँइ म्हिलाइ सैं तोंल् लम्।
सैं तोंस्याँ म्हिए लि वाँ-वाँ ब्योंम्, दिलेया न्हुँ तमा सैं आतों।
छ्याँबै ताँमैं क्वे खुदुए न्हाँज्यु धों तम्, चइ म्हिमैंलाइ भों पिंम्, धै सैं तोंन् लम्।
म्हि सोदा ङ्हाँबै सैंइ च नरिबै त्हेर आश् पिंम्, दिलेया च सैं आरेस्याँ सोबै आशा म्हयाम्।
तारे क्हेमैंइ च म्हिलाइ क्षमा पिंसि भों या पिंल् त्हुम्। छ आलस्याँ च म्हि झन् न्हुँ लसि सैं च्योंब तम्।
तलेबिस्याँ परमेश्वरउँइँले खबै न्हुँइ लमा क्हेमैंइ आछ्याँबै के लब् पिसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम्। खीए छ्याँबै घ्याँर प्रमा ङ्यो खोंयोंइ पछुत् खल् आत्हु। दिलेया ह्युलउँइँले खबै न्हुँइ बिस्याँ ङ्यो नास लवाम्।