13 आगुइ क्हिलाइ छ्याँब ललैया क्हिइ चए न्होह्रों लइ बिस्याँ क्हिए धिंर खोंयोंइ आछ्याँबन् तम्।
चमैंए फिर ङइ छ्याँबन् ललेया चमैंइ ङए न्होह्रों लम्; धै ङए सैं बेल्ले च्योंन् लवाम्।
ङइ छेन् लना-लन् ङए न्होह्रों लब्मैंइ ङए बिरोधर आछ्याँबै ताँमैं पोंम्।
पापिमैं खना ह्याले दुःखन् योंमुँ, ठिक के लबै म्हिइ आशिक योंम्।
छबिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ बिइ, “चुलाइ सैबै छ्याब् ङि नेरो ङिए सन्तानए फिर्न तरिगे।”
छबिमा यहूदाइ चाँदिए मुइमैं मन्दिरर भ्योंवाइ, धै ह्यासि ह्रोंसन् च्योसि सिइ।
क्हेमैंए फिर न्होह्रों लब्मैंए न्होह्रों आलद्। म्हिमैंए उँइँरि तो छ्याँब तम् चन् लरिद्।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।